"Abicim söz önemliyse git şiir dinle." diye cevaplanması gereken soru. tamam git demet akalın falan dinle demiyorum (ki onda müzik falan da yok) ama saçma saçma müzik gruplarını "abi ama sözleri çok mantıklı." diye getirme bana.
sözler, duyguları sömürür ve hatta ticari amaçlıdır. enstrümantal müziklerde kısıtlayıcı sözler yoktur, kendi duygularınla şekillendirirsin. bazen sesle müziğin uyumu olur, benim için buradaki ses de bir nevi enstrümandır. kesinlikle asıl olan müziktir.
kendi düşüncemde her daim şunu hissetmişimdir. enstrumantel müzik çalarken insan kendi düşünür, söz olan bir müzik te ise insan yerine söyleyen kişi düşünür. söz olan bir parçada sanatçının sözleri üzerine düşünürken, enstrumantel bir parçada siz ne isterseniz onu düşünürsünüz. ikisinin yeri ayrı. ben daha çok sanatçının benim yerime düşünmesinden öte kendi düşüncemi tercih ediyorum.
bir parçayı değerlendirirken önemli olan "melodiler mi yoksa melodilerle harmanlanmış sözler midir" in karşılaştırılmasıdır.
bazen bir parçanın tek bir cümlesinde kendimizi bulduğumuz için başa sarıp tekrar tekrar dinleriz. yada sadece enstürmanları tek tek şarkının içinden ayırıp, her birinde farklı duygular yaşamayı severiz.
çok nadir olarak da söz ve müzik muhteşem bir uyumu yakalar. sanki kelime notalarla yazılmış gibidir. iki kavramın birbirini tamamlaması yadsınamaz bir başarıdır bence. günümüz popüler müziğini ise içi boş sesler karmaşası olarak tanımlıyorum. ne söz var ne de müziğin bir dili var.
