iğrenç bir duygudur. "neyse" deyip geçiştirmekle kendinizi sakinleştirdiğinizi sanırsınız ama daha sonra içinizdeki ses tekrar hatırlatmaya başladığında "lan keşke söyleseydim" deyip sinirlenip, kendinizi yersiniz. bir yandan da söylemek istediğin an söylemek fazlasıyla kalp kırgınlığına yol açabilir.
(bkz: iki ucu boklu değnek)
Kendini anlatamamak durumumun en acı noktasıdır. Ne kadar anlatırsan anlat fayda etmez bazı durumlarda. Ve gerçekten kendı içinde sürekli bişiler anlatmaktan haklı olduğunu göstermeye çalışmaktan uykuların bıle kaçar.Evet ben haklıyım bı daha aradığımda şunları şunları da söylersem kesın anlar benı. Anlamaz ama siz hiç bi zaman kendınızı anlatamazsınız. Vazgeçin artık. Ben öyle yaptım mesela vazgeçtim.
