Nasıl ifade edeceğini kestirememekle de alâkalı olabilen hâl. Duygu durumunu kelimelere dökebilen insanlara hep imrenmişimdir. Bu, özel bir yetenek bence. Bazılarımızın içi dışına çıkmamakta oldukça dirençli olabiliyor çünkü. Neyse ki şarkılar, kitaplar, filmler; kendinizi bulabildiğiniz, kurulmuş binlerce cümle var. Zira insanın kendini, kendinden daha iyi anlatan ifadelerle karşılaşması da çok kıymetli.
başladığında bitmişti o hikaye aslında. keşke'ler, belki'ler kalbin aldatmacasıydı kendini sadece. bir daha gelinse dünyaya yeniden yaşamak istermiydi "o"nu... başka bir hayatta, başka bir zamanda... kimbilir...
Söylenecek çok şeyin olması değildir önemli olan, muhatabınız ne kadarını anlayabilecektir, algı seviyesi nedir, işte mesele olan bunlardır.
umutsuz vak'a ise susmak en iyisidir...
Susmak ve arkanızı dönmek...
Ya mecali kalmamıştır lâf anlatmaya.
Ya da sözlerinin bir sokak lambası gibi boşlukta sallanmasını seyretmeye dayanamıyordur.
Ya da belki de siz aptalsınızdır, bunu anlamış ve bu gerçeğe teslim olmuştur.
Kimbilir?
