neden insan bu denli yarım hisseder kendini?
onunla doğmamışken;
çok ayrı yerlerde
çok ayrı yaşamlar sürüyorken
neden anar akıl her daim?
neden arar gözler bakılan her yerde?
istediğim zamanlar için tamam da;
istemediğim zamanlarda neden meşgul eder aklımı gözleri, kokusu, teni...
neden aynaya baktığımda kendimi değilde onu görüyorum gözlerimde?
neden nefesimi kesiyor yokluğu?
neden gözleri gözümün önüne geldiğinde artıyor gözyayaşlarım?
söylesene aşk;
ben şimdi napıcam?
kanserin bile tedavisi varken;
onun yokluğunun neden tedavisi yok?
söylesene aşk!
söylesene!!!
söylesene aşk; sana yazdığım o şiirler, o duyguların en derinden hissedilipte bir nakkaş marifetiyle beyaz kağıtlara, özenerek doldurduğum sözler değmiyormuş meğerse. söylesene aşk; aşık olmak yeniden doğmak mı? ve yahud yeniden ölüme yelken açmak mı? söylesene aşk; neden elde ettiği aşk değilde elde edemediğin aşk. söylesene aşk; insan bir sevip bin kere ölürmü? söylesene aşk; insan ölümüne sevipte birden çekip gider mi? söylesene aşk; seni çok uzaklarda bıraktım yolunu kaybettin değil mi? söylesene aşk; söylesene, söylesene.
edit: aşk söyleyemez; çünkü gerçek aşkın dili yoktur. çünkü aşk sessiz sevgi dilsizdir.
