"fazla pişmiş besinler kanser yapıyor'" ya da
"domates yemek kanser riskini azaltıyor." gibi ana haber bültenlerinin özellikle gündemin yoğun olmadığı veya insanları habersiz bırakmak istediği zamanlarda sunmaktan bıkmadıkları konulardır.
söylendikçe anlamsızlaşan kelime yoktur.. söyleyenin anlamsızlaştırdığı daha doğrusu söyleyen kişinin anlamsızlaştığı zamanlar vardır.. sözcükler anlamını yitirmez.. kişiler değerlerini yitirirler ve dolayısıyla da söylediklerinin bir anlamı kalmaz..
söylediklerinin anlamı "o"nda saklıdır ve "o"nda anlam bulur. "o" , yürekten gelerek söylendiğini biliyorsa hiçbir zaman anlamsızlaşmaz*. en basit bir kelimenin içinde dahi "o" olduğunu bilir her zaman.
aslında her kelime üzerinde düşününce bana hepsi saçma gelmeye başlıyor yahu. öss denemelerinde sözcükte anlam sorularını yapamıyorum zaten bu yüzden. yüz kere "fıçı" diye düşününce fıçının ne olduğunun unutuyor insan. yoksa bir tek ben mi böyleyim lan?
kendine iyi bak lafıdır. ayrılırken söylersin. telefonda söylersin. öylesine selamlaştığın ama çok samimi olmadığın birine. anlamsızlaşır da anlamsızlaşır. fakat bir gün kendisine çok iyi bakmasını gerçekten istediğin biri çıkar gelir. dersin ki. telefonu kapatırken "kendine iyi bak olur mu. ama cidden söylüyorum bak yani. dikkat et."
anlamsızlığın bittiği an o kelimeyi hakedenin senin olduğu andır.
kendine iyi baksın ne olur dersin. işte yavaş kullansın arabayı. sütü çok sıcak içmesin dili yanmasın filan. sonra kafasını eğilince çekmeceye çarpmasın noolur allam ya dersin.
işte o zaman anlamsızlığını yitirir o laf.
ne olur kendine çok iyi baksın.
tekrarda karar ezberi, fazlası yitiği getirir.
fazlaca tekrar edilen kelimeler anlamını yitirir.
semantik yabancılaşma diyenlerde var.
çene yorgunluğu cabası tabi...
