Bazı dertler istesek de dökülmüyor dudaklarımızdan be Zeki abi olmuyor işte çıkmıyor ok yaydan. Ağlayıp ağlayıp susuyoruz; kime kaybettiğimizi merak ediyor insanlar, hep kendimize yenilirken. Günden güne ölürken kimsenin bizi anlamayacağını bilerek anlatmıyoruz; zira merhem sürülmeyecekse, yarayı açmaya lüzum yokbir kere değil mi? inleye inleye, içten içe öle öle dikili bir taş bile bırakmadan göçeceğiz bu dünyadan.
Bırakalım bu ayakları dimi abi korkuyoruz aslında sevmekten, derdimizi açmaktan korkuyoruz işte bok gibi. Bi de kafamızda bitiremeden millete nasıl anlatacağız değil mi? Ya geçen seferki gibi olursa diye düşünmeden edemiyoruz ki. Kısacası Atay'ın deyimiyle duvara kötü resim asacağız diye hiç resim asmıyoruz.
