bir çok şey dildedir. "seni seviyorum" deriz; "canım" deriz sıradan... oysa ki "canım" hayat verendir, ayakta tutandır bizi. biz hiç tanımadığımız insanlara bile kullanır öyle sıradanlaştırırız ki bazı kelimeleri. kelimeler de anlamını yitirir hiç tanımadığımız insanlar gibi.
"Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti." der oğuz atay. hep çelişki, hep çelişki.
