"ayrıl başka kızla çık da seni ayırmaya çalışayım" diyebilecek kadar da yüzsüzleşti bu artık, çare bulamıyoruz önüne geçemiyoruz efendim.ne güzel konuşurdum kız arkadaşlarının arkasından, ne lan bu şimdi konuşamıyorum hiç diyor, yok yok çok yüzsüz bu. 5 metre kumaş alıp tatarlardan, faizler artmadan en janjanlısından çarşaf, burka vb. yaptıracam. siyah olsun da gülmekten altına kaçırınca çok belli olmasın, başka bir nedeni yok siyah olmasının. lan yoksa onlar da o yüzden mi siyah giyiyorlar acaba, ne pis karılar bunlar, tüüü emzirdiğim bembeyaz sütler haram olsun. ben bu hayal kırıklığıyla ancak su satarım,
postacının kapının önünden geçtiğini gördükten sonra "çok lazımdı kredi kartı ekstreleri" tepkisini yediren hatun olmuştur bana an itibariyle.
çizim yeteneğime laf atarken bile ben silviyim, beholderın silvisiyim diye bas bas bağıran bir şahsiyettir.
çok sevdiğim.
bir daha özlemek istemediğim.
duyun-i umumiyem.
divan-ı humayünüm.
lozan antlaşmam.
kristof kolombiyam.
yavru.
yirim.
bu gece aramıdaki boy farkını 10 santime düşüren uuser. zaaflarımdan yararlanarak bana şaka yapmaya çalışıyor. çok ayıp diyor ve kameralarımızı antalya sahillerine çeviriyoruz. yüzde yüz doluluk oranı hem de, ohh mis...
yeni yılın kandırmak için orijinal fikirler, gülmek için saçma sapan nedenler ve kopya için aptal saptal hocalar getirmesini dilediğim yazar. tanımam etmem bir yazayım dedim... mutlu seneler yavyuuuuu!!
kurtuldun mu sanıyorsun benden? kurtulamadın henüz. hislerimin çok güçlü olduğunun farkına varmadan lise andacına yazdığım cümle geldi aklıma, şimdi yine aynı tarz bir cümle kuruyorum bak. kurtulamadın.
tam 6 sene oldu tanışalı birkaç gün önce. 6 senedir aynı sınıflarda, aynı katlarda, aynı kafelerde, aynı evlerde kalan insanlar çok tanıyorum. bizimkisi gibi olamamıştır belki hiçbiri, daha iyisi olanlar da vardır bilemiyorum. ama bu süre boyunca uzak olmak istemedim senden hiç. şimdi ise sadece kilometreler giriyor aramıza, değişen hiçbir şey olmadan.
vedaları sevmem hiç. ağlamayı da sevmem. susarım sadece. ama hem ağlayıp hem susmak bazen sakinleştirebiliyor insanları. ağlayarak susup kabullenmek. en iyisi bu.
burayı takip ediyo musun hala bilmiyorum, ama yazayım dedim bişiler. öle işte.
geleceğini söyleyip de gelmeyen, daha önce de burada belirttiğim üzere (3 sene önce) hala dönekliğinden bir şey kaybetmemiş naif insan. yazmaya başla da sözlüğe döneyim lan!
yazdığı şey yüzünden gece gece beholderr ve sylviaplathh başlıklarını okutmuş müzmin insan. yeni buldum bu sıfatı. eskiden bir şeyler yazıyorduk, artık sadece yoklamaya adımı soyadımı.
