çok keyifli şarkıdır. o dönemlerin efsane gruplarının şarkıları nedendir bilinmez asla bıktırmaz insanı. çalar çalar dururum yıllardır aynı keyifle. çok güzel şarkılar var lan.
94 yılı idi. liseyi yeni bitirmişiz. yaz dönemine girerken metallica load albümünü çıkarmış ve bizde satın almışız ama yine ağızlarda bu efsanevi şarkı. load un bizi tatmin edemediğinden midir, yoksa bu şarkının klasikleşmesinden midir, bilinmez.
ne güzel günlerdi o günler? türkiye tarkanla yatıp kalkarken bizim gibiler ise saçları uzatmaya başlamış, guns n roses tişörtleriyle, deri ceketlerle bursa heykel arkasında turlardık. ne güzel günlerdi o günler.
sırf bu şarkı için insana bu grubun tişörtünü alasını getirtiyor.
ah lan slash, senin gibi bir gitarist olsam başka bir şey istemezdim herhalde.
yok lan isterdim belki, dave grohl daha sağlam gibi sanki, sağlam derken yani bateri var vokal var, gitar var, piyano var her şey var daha ne olsun? aman kafam karıştı neyse where do we go now?
bu şarkının sonu muhteşem ötesidir. böyle axl çıldırır, where do we go lar başlar, slash arkadan gömer falan oyş amk tam orgazmlık. yalnız kalanı çöp sadece bu sonu süper.
welcome to the jungle ya da paradise city, hatta hepsinden önemlisi november rain varken bu şarkıyla Guns n roses hayranlığı yapanın aklını sikeyim. zaten grup öldü gitti daha aq, alex turner'ın saçını bi arkaya atmasıyla cool olması ne kadar ani olduysa, axl'ın 2000 yıllarında bi zenciden yediği deep throat ile sesinin bozulması o kadar ani oldu. hem de nasıl bi bozulma, dinlemek işkence aq.
