yere düşürülen bir bıçak sesi
kristali tuzla buz olmuş gözlerinin
biliyorum ay kanatıyor
ne zaman sussak geceyi
kendini benim yerime koy
oğul öksüzü babalar yerine
susmayalım. bıçak uyuyor kelimelerin kalbinde
kanlı bir şerbet gibi akar dururdu
ipeği ikiye bölen kılıçların ağzı
bir biz inmedik suya
kaç mevsimin yağmuru buruştu elimizde
örtülü çarşılarda ölümü tebdil ettik
uzak durduk kabzasına çağıran intikamdan
bir biz inmedik suya
kendini benim yerime koy
oğul öksüzü babalar yerine
susuyorum.
ölülerim uyuyor kalbimde...
