Bir seyler anlatmaya baslayinca sozleri daima kesilmis, kesilmese bile anlattigi zaman karsisindakilerin anlamadigini, anlasalar da umurlarinda olmadigini fark eden insan tercihini sessizlikten yana kullanir.
"200 kelime ile düşünen kisi, 2000 kelimeyle dusunen insani anlayamaz."
milyonlarca cümleden belki de seni ifade eden tek ve en anlamlı cümle. bi susuyorsun, susmaktan başka bir şey yapmıyorsun. seni kimse konuşturamıyor kolay kolay. sen bile zamanını seçemiyorsun ne zaman susup konuşacağının hatta. ve bunu biliyorsun ki sen ''her defasında böyle susulmaz'' diye hayıflanmadan edemezken yine de o kocaman susmak nedir allah aşkına? kimse yoktu, sevgisizlik doğada her mevsim sonunda düşen koyu kahverengi bir çamdı. susunca çoğalmandan bıktım, aklım hiç almadı. sen alıştırdın, sen konuş ölene kadar utanma!
Herşeyi ifade edebilmek değil mi tüm gayemiz? Sonra yaptığımız eylemlere alışarak, susmaya da alışırız değil mi?
Suskunluk erdemliğin başlangıcıdır. Alıştıkça içine gireriz her zaman. sonrası bir sert bir poyraz ama herşeye rağmen susmak..
genelde yapılan bir eylemdir. Ya konuşacak kelimeniz yoktur yada mecaliniz. Susar kalırsınız. Bazen boğazınıza düğümlenir kelimeler. Elden birşey gelmez. Susar kalırsınız yine.
Her seferinde içinize atarsınız. konuşamazsınız. bağıramazsınız. Susar kalırsınız.
