Kabuslarla dolu bir geceye daha merhaba, merhaba yarına
Açan çiçek selam eder sana
Solan çiçek kalır bana ama
Ağlama bak bana, bana kalır hatıra
Sen ardına bakmadan giderken
Henüz erken derken bensiz bir yolu seçerken sen
Ruhunu kaybetmiş beden senin
Üzüntü stres of keder benim
Çevrene bak koca hayat senin, senin eserin
Bir güne daha lanet eden ben yine ben
Yine ben nefret ederken gülen herkesten daha geç kaldım
Ama olsun elbet doğar güneş zifiri karanlık dünyama
Çok yoruldum of koşmak istemem hesabı yok attığım bütün adımların
Çok daraldım of bakmak istemem bugünün telafisi bir tebessüm yarınların
Çok direndim of susmak istemem
Uzaktan izlemek isteyen desen
iki eli birbirine bağlayan zinciri çok uzun paslı bir kelepçeyim ben
Sanki tebessümüne engelim ben
Sanki sevinçlerine engelim ben
Bırak boşalsın, sözler yalanmış, gözler kandırır ve şer dolandırırdı her zaman
Ben bitap bu huzura aşığım takıldı dilime bir zamanlar
Gel ve git zaman dolaştı yüzüme bir hazan
Bu mevsim bitmek bilmiyor kimse silmiyor gözümde yaşlar çok yol aldı
Yenilerek de olsa bir zafer kanattı
Ürkek bir masal yarattı
Güçlü korkular bıraktı
Kahredip bu gölü kestin kollarımdan çok kan aktı
Sen yanaldın tek teselli yorgan altı hıçkırık
Metanetim belirsiz içler acısı bir masaldın
Sen söyler ve ben kanardım
Mutluluk gerçek sanardım
Sandık altı saklanandın
Benden ayrı kaç can aldın
Parçalandım isyanım içimi dışıma vurdu gayrı pişmanım
Benden aldığın ne varsa yok say
Kuruttuğum gül ömürden düştü artık yol çizildi
Aynı adres terk edildi
Son sözümdü elveda.
