Bir filozofa sormuşlar. "insanın akıllı oldugunu nasıl,nerden anlaşılır?" Filozof cevap vermiş. "konuşmasından." Tekrar sormuşlar. "Peki ya hiç konuşmazsa???"
Filozofun cevabı " O kadar akıllı dünyada yok." olmuştur.
ne yani denen edit : sesler kelimelerden daha az büyüktür , olmalıdır .
süreklisi iyi olmayan bir şeydir. ama içinizdeki her şeyi söyledikten sonra, suskun kalmanın karizması başkadır. daha doğrusu, yerinde bir cümle konuştuktan sonra. patlama anını bilmediğiniz için, suskunlara temkinli yaklaşılır. kadın, bu suskun durumunu tribe çevirebilir, normal karşılanırda, erkeğin suskunluğuna bariz net bir yorumun favoriliği yoktur. yani nedeni hemen anlaşılır ama nedeni değişken olur.
Yüreğin yalnızlığında daha fazla yaşayamaz olunan anlarda, dudaklarda yaşamaya başlar insan... ses insan için bir oyalayıcı olur. Çünkü düşünce uzayın bir kuşudur, sözcüklerden yapılmış bir kafese konulduğunda belki kanatlarını açabilir, ama uçamaz... Bilgi sahibinin en önemli misyonu onu başkalarıyla paylaşmak olmalıdır, susmakla değil. Ancak konuşmasıyla bir şey söyleyen, susmasıyla da bir şey söyleyebilir ve bazen öyle gariptir ki Bilenler susar da Söz bilmeyenlere düşer... oysa ki; insan olmanın onuru ve sorumluluğunu taşıyan birey, ona zarar da verse söylenmesi gerekenleri, söylemelidir.
içe Kapanık olmanın dışa vuruş şeklidir. Onca kalabalık ortamlarda suskun kalırız. Kimi zaman suskunluk sayesinde mutlu oluruz. Ama çoğu zaman bize negatif etki verir suskunluk.
