ilk sezonuyla gönlümde taht kurmuş, ilk sezonun hatrına ikinci sezonu da izlettirmiş, yeni bölümünü dört gözle beklediğim ve tv de izlediğim son iki dizi diziden biri. Diğeri için (bkz: behzat ç).
Ilk sezonu müthişti. Görüntüde kullanılan efekt apayrı bir tat veriyor, apayrı bir hava katıyordu. Kamera teknikleri ve geçişleri de müthişti. Tabi bunlar teknik açıdan güzellikleriydi. Konusu da müthişti. Standart türk dizilerinden farklıydı. Normalde türk dizisi dedin mi aşırı derecede basit bir konu en az üç dört sezon boyunca boku çıkarılır. Üstelik en az 1.5 saatlik bölümlerle. Bu ise elindeki tüm malzemeyi ilk sezonda harcadı. Ikinci sezona malzeme kalmayınca farklı bir boyuta geçti. Tutmadı da. En sonunda bitirmediler bitirmek zorunda kaldılar.
Ilk sezonu yeter. Ikinci sezon boş.diziden soğumamak adına ikinci sezonu izlemeyin.
Nasıl bir diziydi yahu! Her bölümde ağlatan türden.. uzatmadan, tadında bırakarak bitirdiler. E sürekli ahmet kaya şarkıları çalması da ayrı olay ayrı güzellik.
Renk tonundan mıdır nedir kendisine sinemavari bir hava katmış bir diziydi. Dram yönünden oldukça da güzel işlenmişti senaryo. Sarp akkaya nın sarı karakteri diziye ayrı bir zevk katmıştı. Kısa ve öz oldu. Devam etseydi bozar mıydı bilmem ama izlerdim herhalde yine de.
sadece ilk sezonunun yani ilk 16 bölümünün izlenmesi gerekn dizi. son bölümün son 2 dakikasını da izlemeyin yeter. keşke tek sezon olarak kalsaydı. o saçma ikinci sezona hiç gerek yoktu.
çok da spoiler değil ama...
--spoiler--
hikaye ilk sezonda bitiyor zaten.
--spoiler--
-Ama öyle oluyor mu? Yakarak yani...
-Olsa da olmasa da...Duydun ondan geldin biliyorum, gitme de demeyeceksin onu da biliyorum. Zaten öyle bir şey beklemiyorum..
-Desem peki?
-Bir işe yaramaz..Ben kararımı verdim ama bile bile gidiyorum. Bir gün senin bana geri döneceğini bile bile gidiyorum ben.
-Ne demek o..?
-Her şeyin bir bedeli var, sen görmüyor musun gerçekten? Bir yığın seçimler yaptık, hatalar yaptık, bir şeyler kaybettik.. Senin kaybın benim. Senin bedelin benim..
-Daha ne kadar ödeyeceğim ben bu bedeli?
-Hayatının sonuna kadar.. Çünkü sen beni asla unutamayacaksın..
-Unuturum..
-Unutamazsın! Bir insanı bu kadar sevince koşulsuz bir de üstüne kavuşamazsan unutamazsın.. Ömrünün sonuna kadar unutamazsın.. Bizim senle hiç sabahımız olmadı, hiç beraber uyanmadık, gözümüzü açar açmaz birbirimizi hiç görmedik, hiç güzel günümüz olmadı, sıradan günümüz, insanlar gibi el ele sokaklarda biz hiç yürümedik seninle.. Bağıramadım seviyorum diye bağıramadım.. Kendimize bile söyleyemedik. Biz hiç senle böyle yakın bile olamadık biliyoruz.. Sen bilsen ki dünyanın en güzel sabahları senin, sen yine beni unutamazsın...
-Sen peki, unutabilecek misin beni?
-Sen benim kahramanımsın.. ilk aşk'ım.. ilk kalp ağrımsın, ilk hayalim ilk hayal kırıklığımsın.. Ben de seni asla unutamam.. Ama farketmez ki.. Sen beni kaybettin.. Hoşçakal..!
aslında ikinci sezona hiç başlamamalıydı. resmen türk dizi sektörüne yem oldu. ilk 15 bölümü gerçekten efsaneydi. daha sonra zorla yürütmeye çalıştılar, malzeme iyiydi biraz yürüdü. tam ikinci sezona başladılar orda sıçtı.
*bizde zirvede bırakmak diye bir olay yok ki. adamlar para kazanma uğruna belki de türkiye'de çekilmiş en iyi dizi olma unvanını heba ettiler.
anlamıyo musun kimse senin gibi değil anlamıyo musun?
deli gibi ulan deli gibi seviyorum ben seni şu kadardan beri
ama artık istemiyorum anlamıyo musun
hayatım boyunca elini tutamayacağım bi kadını sevmek istemiyorum ben
34 yaşındayım bi seni sevdim çok saçma
çok saçma ulan burdasın ve dokunamıyorum çok saçma içim gidiyo sarılamıyorum çok saçma
seni bilmem ama ben artık dokunabileceğim bi insanı sevmek istiyorum
sabah onla uyanmak istiyorum ona sarılmak istiyorum öpmek istiyorum
ben seni sevmek istemiyorum.
ben seni uzaktan sevmekten yoruldum.
bende yaralar açan bi kadın istemiyorum ben
yaralarını saracağım birini istiyorum.
bu diziye kadar ahmet kaya dinlemedim. ister ön yargı ister başka bir şey.
ama bu dizi bana ahmet kaya dinlettirdi sabahlara kadar.
çok iyi başlamıştı, iyi devam etti kötü bitti.
* ya neva'yı (aşık olduğu kadın) ya da her şeyi isteyecekti. her şeyi, yani ölümsüz olmayı istedi. ama bir daha düşünüp yeni bir seçim yapmak zorunda kalsaydı, değil ölümsüz olmak, neva'nın bir busesi için tüm hayatından vazgeçebilirdi..
* ne var ki, her şeyi bilmek için, belki hiçbir şey bilmemek gerektiğinden, ademoğullarından bazıları, bildikleri her şeyi unutmaya hayatlarını adadı. çünkü onlara göre, ancak hiçbir şey bilmeyen bir masum, gördüğü anda o'nu tanıyabilirdi. bunun için belki de, ölmeden önce ölmek gerekiyordu..
* ama mükemmellikle güzellik aynı şey değildir. işin zor. çirkin bir şeyi güzel yapmak mümkündür ama mükemmel bir şeyi güzel kılmak çok daha zahmetli bir iştir.
* kulak eğer gerçeği anlarsa gözdür.
* kusur benim imzamdır.
* kahin, görebilen tek gözüyle aynaya baktı ve uzun boylu, çekik gözlü o adamı gördü. bunu görmek, kendisi gibi diğerlerinin de içinde yaşadıkları o dünyadaki asıl hakikati görmek demekti. gözün görevinin görmek değil, hakikati görmek olduğunu söyleyen alim aklına geldi. hakikati gören gözün başka hiçbir şey görmesine gerek yoktu. yedikule kahininin yegane gözüne de bu şekilde perde indi. ama kör olmasına rağmen hiçbir şey görmüyor değildi. gözlerinin ona gösterdiği yegane şey, o uçsuz bucaksız karanlıktı. tıpkı sessizliği dinleyen eflatun gibi, kahin de sustu. belki de susmak, gerçeği anlatmanın tek yoluydu...
eflatun: efendim beni siz mi çağırdınız?
ibrahim dede: biz insanlara "gel" diyenleriz, doğru yere geldin.
eflatun: peki beni niye çağırdınız, bir emriniz, bir ihtiyacınız mı var?
ibrahim dede: evet, senin temiz kalbine ihtiyacımız var. bazıları vardır ki, buraya gelip huzur bulur. bazıları da vardır ki, buraya gelince bizler onda huzur buluruz...
senin buraya gelmenin sebebi sadece bizim 'gel' dememiz değil, ayrıca onların sana 'git' demeleri. hiç kimseye 'kötüdür' deme. aslında onlar, bilmeden iyilik eden insanlardır.
şanssızlıkğı o dönemde zor günler geçiren show tv de yayınlanmasıydı.
kanal d nin, özellikle star ın elinde olsaydı efsane olmaya adaydı dizi.
yazık oldu.
severek izlenendi.
yeni yetme eflatun'un başına onca gelenden sonra galata mevlevihanesi'ndeki mevlevi şeyhi ibrahim dede ile ilk diyaloğu insanın tüylerini diken diken, boğazını düğüm düğüm ediyor..ki bence bu kitap bu diyalog üzerine oturtulup tamamlanmıştır.
eflatun: Beni affedin efendim. bir yanlış anlama da olabilir ama, beni siz mi çağırdınız? bana siz mi 'gel' dediniz?
şeyh ibrahim dede: biz insanlara 'gel' diyenlerdeniz. doğru yere geldin.
eflatun: peki beni niye çağırdınız? bir emriniz, bir ihtiyacınız mı var?
gözlerinin içi gülen şeyh, usûl gereği, kalkmadan önce yeri öptü ve "evet" dedi.
"senin temiz kalbine ihtiyacımız var. bazıları var ki buraya gelir ve huzur bulur, yine bazıları var ki buraya gelir ve bizler ondan huzuru buluruz."
"senin buraya gelmenin sebebi sadece bizim 'gel' dememiz değil, ayrıca onların sana 'git' demeleri. hiç kimseye 'kötüdür' deme. aslında onlar, bilmeden iyilik eden insanlardır."
bir meczup aşkı tattı,
bir aşıksa aşkına şarkılar yazıp ruhunu maviyle bezedi;
diğeri, kaybolduğu dünyada bir sesin peşine düşerek kendini buldu.
neva, belki de herkesin aşık olduğu bir kadının pür hayaliydi.
hayalet avcısı, kendi ruhunu yakalamaya çalıştı.
zahir ve batın ise, zıtlıkların muhteşem birliğinde denge bulan iki ayrı gücün cisimleşmiş haliydi.
öykü içinde öykü anlatan ihsan oktay anar kitabıdır.
