madrid. sabahın altı buçuğu, metro yeni açılmış. günlerden cuma. perşembe öğleden sonra başlayan hafta sonumuzu (öğrenciyiz o zamanlar) bomba gibi bir geceyle açmışız ve sabahın ilk saatlerinde evimize dönüyoruz. insanlar işe gidiyor tabi. çok kalabalık değil. ayakta tek tük insanlar var. ispanya'nın en çok sevdiğim özelliklerinden biri olan "her köşe başında müzik" bu defa bizi hazırlıksız yakalıyor. metroda biri mızıka, biri gitar çalan, birisi de bas bas şarkı söyleyen üç genç... ama başımız patlayacak gibi. bir yanda kitabını okumaya çalışan "la havle çeken" yaşlı teyze, kendi kendine derinden ama çok içten küfür eden bey abi, çareyi "madem sessiz olmuyor bari benim müziğim olsun" diyerek kulaklıklarında bulan genç kız, ve bunun gibi bir sürü durumdan şikayetçi ama yine de sesini çıkarmayan geriye kalanlar.
önce biraz gırgır şamata yaptık. yorgunluğun etkisiyle çok sürmedi tabi. uyumaya çalışan, artık "çakırlık" noktasını çoktan geçmiş olanlarımız oflamaya başladı. ve sonunda olan oldu. içimizden bir kız (milletini yazmaktan vazgeçtim, konuyla alakasız. ama ispanyol değil.) şarkı söyleyen çocuğa gidip "susar mısınız?" dedi usulca. ekledi ardından: "biraz erken değil mi?".
ve o an, işte o an başlayan yaklaşık bir dakikalık süre içinde aydınlanma geldi bana. o dakikalardır şikayet eden, o müzisyenler ellerinde olsa bir kaşık suda boğacak olan ispanyol çoğunluk bir anda kıyameti kopardı. "sen nasıl sus dersin?!!!"...
insan haklarından, özgürlükten, eşitlikten, zevklerden, renklerden aklınıza gelebilecek her şeyden bahsettiler zavallı kıza. yaşlı olanlar tane tane anlattı. gençler sinirle... ama hepsi açıkladı. hepsi konuştu. ne de olsa çok severler konuşmayı bu ispanyollar.
önce o "karşı çıkışa" karşı kendimi ve içinde bulunduğum grubu güvenliğe(!) almakla, neler olup bittiğini anlamakla geçirdim bir kaç dakika. sonra her şey kendi kendine belirdi. daha geçen ay "dünya katolik gençler günü"nün madrid'de toplanması nedeniyle gelecek olan papa'yı protesto ettiler. yani öyle türkiye'deki gibi "internet kesilecek haydi topla adamlarını istiklal'e" şeklinde değil; bildiğin ülkece protesto. bilmiyorum türk televizyonlarında ne kadar yer buldu bu olay. ama en son madrid'in en büyük meydanlarından birinde ve bu meydana çıkan tüm caddelerde insan seli vardı. protestonun nedeni ise (buraya dikkat) "papa'nın mesai saatleri içinde geçecek olduğu yolların güvenlik nedeniyle kapatılması". o da tek yönlü. yani trafik kesilmiyor. sadece 15 dakikada gideceğiniz yere yoğunluk yüzünden 20 dakikada gideceksiniz. neyse...
bir de on bes mayıs olayları var daha bes ay once olan. burada ne kadar yazarsam yazayım yeterli olmayacaktır. lütfen, konuyla ilgiliyseniz ve yabancı diliniz varsa açın bir dış kaynaklı haberlerden okuyun olan biteni. türkiye'de böyle bir şey olması için, halkın bu denli bilinçlenmesi için sanırım 300 (üç yüz) sene var. yani halk derken aslında doğudan, köylerden, kömüre muhtaç insanlardan bahsetmiyorum. en azılısından üniversite mezunlarına bakın, çevrenizdeki asgari ücretin iki katı (hadi üç, hatta dört yapalım)para kazanan insanların mentalitesine bakın, yazarlarına, aydınlarına bakın.
bu arada kimse kalkıp da biz mozaik kültürüz; dinimiz de çok, ırkımız da, siyasetimiz de, terorumuz de demesin. ispanya diyorum. biz türklerin almanya'yı işgal ettiği gibi rumen toplumu olan, kuzeyden fransa'nın batıdan portekiz'in her an ekonomık darbesini yiyecek olan (bkz: avrupa birliği'nin zararları), sokaktaki her on adamdan ikisinin çinli, ikisinin arap olduğu geriye kalanın da bask, katalan, endülüs, valensiya, galiçya diye ayrıldığı, daha iki ay öncesine kadar ETA denen teror örgütünden 1959'dan beri dert yanan ispanya...
