şimdiki saçma salak çocuk programlarını solda sıfır bırakacak kalitede çok güzel bi çocuk programıydı, sabah akşam izlesem bıkmazdım ama vampir karakterini kime sorsam hatırlamıyor acaba ben mi uyduruyorum o karakteri diye düşünüyorum.
Çocukluğumun en güzel anısı diyebileceğim program. Harfleri onunla Öğrenmek , kurabiye canavarının sonunda ne yapacağını bildiğin halde Kıkır Kıkır Gülmek ve tabi ki de edi ile büdü.
Zamanında değişik komplo teorileri kurmamızı sağlayan çocuk programı. Hani tekrar başlayacak diyorlardı n'oldu?
Bizim versiyonda bi hakan abi vardı. Gitar filan çalabiliyordu. Ben onu hakan Peker sanıyordum. Sonra tahsin usta vardı. Herkese çıkışıyordu. Kırpık'ın yerinde olsam gece gider dükkanını soyardım diye düşünüyordum.
büdü güverciniyle dama oynamaktadır. edi gelir.
edi: oo güvercine dama onamayı mı öğrettin?
büdü: evet. yanlız biraz aptal. beni sadece birkez yenebildi.
Çocukluğumun (1990lı yılların başı) çizgifilmiydi. Özellikle de kışın eve kapandığımızda en güzel kurtarıcımız, can sıkıntımızı gideren ve bizi mutlu eden tek gerçekti. Güzel anlar zamanlar yaşattı. iyiki vardı ve umarım her zaman da olur. Bugünün çocuklarına gerçekten çok üzülüyorum. Çok eksik yaşıyorlar.
"gün güneşli, insanlar neşeli
sen de gel oyna susam sokağında
dostluk ve sevgi sarıyor heryeri
gel katıl bize, verelim elele
sev dünyayı, açılır her kapı
işte susam sokağııı"
Şu melodiyi duyduğumdaki mutluluğu ben hala yakalayamadım. Edisiyle, büdüsüyle, kurabiye canavarıyla harika bir ortamdı.
