çeşitli hemşirelerin bulunduğu bu resimlerde ortak bir nokta vardır. burun hizasını geçmeyen bir işaret parmağının üzerinden insana huzur veren, hizaya getiren, bir an bile olsa insanın durup kendine çeki düzen vermesini sağlayan bir ifade ile bakar bu hemşire.
hastanede "bana bu hemşire baksın" diye boş bir beklenti içine girdiğimiz, aslında hemşire olmayan güzel hatun kişinin "accık sessiz ol" ifadesiyle çekilmiş fotoğrafıdır.
bir fotograftir. bu fotografta bir hemsire bulunur, hemsire ayni zamanda hastane, saglik ocagi ya da revir gibi yerlerde de bulunur. ama evinde oturan hemsire de vardir. zaten her hemsire -eger nobeti yoksa- aksam evine gider, yani evde oturur. kimse fotograftaki hemsirenin yerinde olmak istemez, yani fotografta kalmayi. anilar hafizalarda kalir, fotograflar bu hafizayi yerlestirmeye calisir ama nereye kadar? zordur bu durum. sus isaret kolay yapilacak bir isaret degildir. her babayigit bu isareti yapamaz. ben bi kere yapan bi adamin iki tane endonezyalidan dayak yedigini gormustum.. cok tehlikelidir. sus isareti yapan hemsire her turlu ovguye layiktir. iyi ki fotograflanmistir. gelecek nesiller bari bunu gorebilsin..aci...
genelde koridorlarda bulunurlar. hastane ortamında ilerlerken diğer koridorlarda benzerlerini arama isteği uyandırır siyahlar içinde başhemşire resmi görüldüğünde anneee iğneci şeklinde ağlayan veledlerle karşılaşılabilir
