kışın kızımı okula bırakmak için metro alt geçidini kullanıyorum. kar yağıyor, hava soğuk... insanlar birbirlerini görmeden, umursamadan, çarparak bir şekilde hızla akıp gidiyorlar.
metro merdivenlerinde dilenen 5 küçük çocuk.
en büyükleri belki de kızımla aynı yaşta. tanıdık yüzleri, zira 1 yılı aşkın süredir aynı mekanda ailece dileniyorlar.
meslek edinmişler gibi dursa da en büyüğü kızımla aynı yaşta küçük bir çocuk!
saçları uzun bir erkek çocuğu...
ayaklarında ne bot, ne çizme, ne ayakkabı. ayaklarında terlik, kar taneleri...
ıslak, kirli, üşümüş ayaklarıyla küçücük bir erkek çocuğu; "suriyeliyim... açım, ekmek..."
kucağında 2 yaşlarında bir kız çocuğu, hemen yanı başında ondan biraz daha büyükçe bir erkek ve diğer kardeşleri. en büyükleri hariç hepsinin montu var.
kısa bir an kızıma ve o çocuğa baktım. kızım ısındıkça içim ısınır.
ona daha sıcak bir mont bulabilmek için mağaza mağaza dolaşmışlığım vardır.
çocuğa baktığımda buz kestim. o beni fark etmedi.
kendi kendime "kızımı okula bırakıp hızla geri dönüp, köşedeki mağazadan bu çocuğa bir mont bir de bot almalıyım" dedim. toplamda 5 dakikalık bir mesafe ama metro merdivenlerine döndüğümde yerlerinde değillerdi.
can sıkıntısıyla ofise yürümeye devam ettim ki; sokağın köşesinde benim ufaklık...
dudağında sigara, elindeki telefonla hararetle bir şeyler anlatıyor.
telefonu benim telefonumla aynı marka...
ben senin için üşümüştüm çocuk.
içimdeki insanlığı sorguladım. çocuk hala orada, cebinde son model telefon elinde 1 a4 kağıda yazılmış; suriyeliyim, açım. ekmek...
Özellikle çocukları görünce üzülüyorum yalan değil. Zor durumdalar allah kimseyi düşürmesin.
Vatanlarındaki bu kirli savaşı kim baslattiysa kim destekleyip körüklediyse ölen sakat kalan anasız babasız kalan çocukların ahı onları bulsun inşallah.
Hiç skimde olmayandır. Savaştan kaçan sığındığı ülkenin insanın öldüren tecavüz eden çalışmayıp dilenen asalak gibi yaşayan üstüne üstülük durmadan üreyen kitle beni niye hüzünlendirsin ki.
Ben düşüncelerimi sıralayayım:
-Genelleme yapmayayım da-
1. Bu insanlar dün gelmediler buraya hadi dün gelsinler, savaş dün başlamadı. Hep küçük küçük bebekler. Neden? Karnını doyuracak ekmek yok,neden çocuk yapıyorsunuz?
2. Size suriyeliyiz,yardım edin kağıtlarını kim çıkarıyor, ne deyip alıyorsunuz? Neden sadece açız değil de illa Suriyeliyiz demeye gerek duyuyorsunuz?
3. insan vatanı uğruna savaşmaktan kaçar mı diyoruz ama orada savaş yok katliam var. Eskisi gibi tüfeklerle savaşmıyrlar. Bir bomba atılıyor, tüm köy ölüyor.
4. insan günün her saati,yılın her günü dilenir mi?
Ekmek alacak para bulduysan al ye. Neden daha çok birikmesini bekliyorsunuz?
5. Suriyeliyiz yazıp dileniyorsun tamam da neden küçücük bebekleri ,çocukları da yanınıza alıyorsunuz? daha çok acısınlar diye mi? Bırakın -varsa- evlerinde kalsınlar bu buz gibi havalarda.
6. Gerekirse taş taşırsın, teyzelern pazar poşetini taşırsın para kazanırsın neden dilenmek? insan nasıl gururuna yedirebilir? Hele gencecik,eli kolu sağlam bir erkekse.
