camdan kafamızı çıkaramadığımız ayaz havada çıplak ayakla sokakta mendil satan, altgeçitlerde müzik çalıp dilenenleri var. devlet bu çocukcağızlara yardım etmiyorsa her gün maruz kaldığımız propaganda niye, nereye gidiyor bu sosyal yardımlar? elini tutan polisten çekindiğimden fotoğrafını çekemedim; küçük kız çocuğun suratındaki korku görülmeye değerdi. annesinden kardeşlerinden ayıracaklar zannediyordu oturdukları mağaza önünden kaldırılırken aile. diğer elinde yarısı yenmiş dürüm ve kağıt mendilleri koyduğu naylon poşet vardı.
iş dolayısıyla yaklaşık 4 aydır Gaziantep'teyim. Yaşadığım bölge popülasyon bakımından genelde Suriyelilerin yaşadığı bir bölge. Haliyle etrafımda tonla Suriyeli çocuk var. Bu çocuklar teknolojinin getirdiği yozlaşmış kültürle daha karşılaşmamışlar. Hayatı sokaklarda yaşayarak öğreniyorlar. O kadar teknolojinin içine gömülmüşüz ki küçük şeylerden bu kadar büyük mutluluklar çıkaran çocukları görünce nutkum tutuluyor. Her bir çocuğa gidip sarılmak mutluluğunu paylaşmak istiyorum ama işte nihayetinde ev denen dört duvar arasına tekrar dönüyorum.
En alakasiz yerlere yayilmis cocuklar. Çoğu savaş sonrasi doğmuş. Yoksa 10 yasinda cocuk annesini sorgulamam nereden bilebilir geleceği. Diğer cocuklar uzulurum. Sayisi 30 bin olsa mesela sahip cikariz büyütür giydiririz ülke olarak ama 1 milyona yapacak bisey yok.
"çocuklar" manası evrensel bir tanım olması gerekir.
Çocuk her yerde çocuktur. Bunun ayrımcılığının yapılması başlı başına kabul edilemez bir durumdur.
Ve o çocukların içinde bulunduğu durumu biz yetişkinler dahil olmak üzere, kimse yaşamak eminim ki istemez. Peki ne diyoruz,
Onlara böyle mülteci bir hayatı, topraklarından ayrı yaşamayı reva gören siyasetin ve çıkarların doğrultusunda rant elde etmek için, heba eden insan olamamış canilere dilediğimizi diyebilir, ana avrat sövme hakkını saklı tutarken, söz konusu çocuklara geldiğinde, evrensel bir sevgi anlam içerdiğinden, bir kin gütmek, yada hor görmek Pek yakışı olan bir eylem değildir. insanlığa yakışmaz öncelikle.
Her çocuk vicdanı ile doğar, muhasebesi eşittir.
Hiç bir çocuk hor görülmeyi hak etmez. Bu tıpkı amerika'nın hiroşima'ya attığı atom bombasına benzer. Ancak niteliği savaş suçu değil, insanlık suçu olurdu.
Lütfen dikkat edelim.
Edit: Suriyelileri de sevmiyorum. Hele ülkemde, hiç..
şu haberden de anlaşılacağı üzre bu ülkede ırkçılık yoktur diyen ırkçıdır.
şuncağız çocuğu yaşamaktan bıktırmışız. niye? soruyorum niye? 9 yaşında bir çocuk. sınıf arkadaşları da çocuk. büyük ihtimal ailesi ve etrafındakiler, Suriyelilerin kötü insanlar olduğu anlatılmış, öğretilmiş. ya sınıf öğretmenine ne demeli? sen nasıl bir ögreticisin. sizin hiç mi vicdanınız yok?
Sürekli oyun oynadıkları boş bir arsadan geçtim. Arabaların altında saklanan aç bir yavru kedi vardı. Ertesi gün nerdeyse cesedinin üstüne basacaktım ıslatılmış boğulmuştu. Sonraki gün cesedin kafası kesilmişti. Bana kimse hümanizm kasmasın yaşlısı kadını çocuğu hepsine kökünden çözüm bulunmalı yoksa çok daha büyük toplumsal olayları görmek zorunda kalacağız.
Kedileri sevmedikleri ile ilgili bir olayı bende daha önce yazmıştım. Üstteki yazarın salladığını düsünmeyin yani. Aileleri hayvan sevgisi aşılamıyor çoğuna.
O konuda hemfikirim. Hiçbir şey yapmıyorlarsa kedilere tekme atıyorlar.
Böyle eziyet - işkenceden zevk alan çocuklar nasil düzgün birey olabilir? Hükümetin acil önlem alması lazım. Bizim ülkenin 50 yılı var en az topyekûn medeni insanlar olmasına. Suriyeliler ile birlikte bu rakam 100 yılı bulacak gibi.
Çünkü çocuk kedi tekmelerken anne - babası komik bulup gülüyor. En azindan türk anne - babalar kızıyor.
Istanbulda 68 tanesi ailesi tarafından dilenci cetesine verilmis, 14 aylık bir bebek de kendi ailesi tarafından dövülerek öldürülmüs. Ilerde bu cocuklar mafya filan mı olacaklar. Endişe verici bir gerçek maalesef.
