hiçbir şeyle kıyaslanmayacak kadar çok olmalıdır. çünkü onlar mağdurdur, mazlumdur. başka çaresi olmayan insanlar, gelmiş kapımıza sığınmışlar. allahın bize emanetleri. baş üstünde tutmamız gerek.
suriyeliler yada araplar yada müslümanlar diye değil. hıristiyanların zulmüne uğrayan yahudilere nasıl kucak açtıysak aynı öyle. şovalyelerin zulmünden mora rumları nasıl kurtarıldıysa aynı öyle.
insan oldukları için. din, örf, adet ne bileyim, hiçbir ahlaki değer o insanlara sırt dönülmesini normal görmez.
ama bundan bazıları ne anlar? insanlıktan ne anlar?
bunu anlamak için bolartan köprüsü nü bilmek gerek. inönü denen mahlukatın döneminde, rus zulmünden kaçan azeriler bolartan köprüsünü geçip türkiyeye sığınmışlardır. inönü geri verilmelerini emreder.
şu dizeler kalır o hadiseden geriye;
boraltan bir köprü, aşar geçer arası,
yuğsan aras suyuyla, çıkmaz yüzün karası.
düşman bekler karşıda, önüne kattı beni,
can alınan çarşıda, kardeşim sattı beni.
dönüp seslendim geri, merhametsiz birine,
beni siz vursaydınız, şu gavurun yerine.
aynı zihniyet, bugün yine mazluma sırt dönmekten yana.
türkiye halklarından yavaş yavaş ümidi kesmeye başlayan zihniyetin, göz boyamak ve çıkar uğruna insanların gözüne soktuğu değer paydasıdır. nitekim bu ülkenin öz evlatları, öğrenciliklerinde olumsuz burs ve yurt imkanları yüzünden, çalışmak zorunda kalıyorlar fakat ne yazık ki edindiğim bilgilere göre, suriyeli öğrenciler yurtlardan ücretsiz faydalanamakta ve burs konusunda en yüksek rakamlara sahip olmaktadırlar. adı geçen değer meselesi, özetle halkımızı rencide etmekte olan bir değerdir.
