efendim,tam olarak örtüşmese de, bu tip davranışların temelinde insanların ve insandan farklı diğer tüm canlıların içgüdülerinin yattığı düşünülmektedir.
evrimsel açıdan canlılar, tüm topluluğun tehlikeye maruz kaldığı anlarda, birden fazla canlının yaşamını sürdürebilmesi ihtimalini göze alarak kendini diğerlerinin adına feda edebilir. Bu içgüdü doğal seçilime ve hayatı sürdürme içgüdüsüne ters bile gözükse de aslında değildir zira canlı kendini feda ederek yine kendi genetik özelliklerine çok benzer canlıların hayatını ve dolayısıyla soyunu devam ettirme şansını çoğaltacaktır. Temelde yatan soyun devam etmesidir. ZAten günümüzde de canlıların bu tip davranışalrda bulunması, canlıların birbirlerine yardım etmesi, aidiyet gibi özellikleri barındırmaları durumunda soylarının devam edeceğinin bir kanıtıdır.
Kendi davranışlarımızı da gözlersek zaten bu içgüdünün kalıntılarını gözlemleyebiliriz. Hepimiz aykırı bir durum olmadıkça kendimize en yakın akrabaları daha çok severiz, onların durumunda her türlü olumlu gelişme bizim için akrabalık bağları olmayan diğerlerinden daha önemlidir. Bunun yanında akrabalık ilişkileri olmamasına rağmen kendini birlik hisseden toplumların bireyleri (mesela çok yakın bir arkadaş grubu), grubun diğer üyeleri için hayatından bile vazgeçebilir. Bu gibi örnekler çok sayıdadır.
şahsım adına, maç içerisinde bile takım değiştirmeme neden olan ruh hali. sadece ülkenin mazlumluğu kriterine göre değil, maç içerisinde feci halde yenilme/yenme kriterine göre bile tuttuğu takımı değiştiren, yenilen takım tarafına geçen insan modelinin davranışına neden olan içdürtü.
Zalimden yana olmak mantklı olmadığına göre gayet doğal bir his.
Kendi çıkarları uğruna zulme göz yumup zalimden yana olanlara ise bu duyguyu hiçe sayacaktır.
