aylardır hırçınlaşan
sel yataktan ayrıldı
sızınca bir parça kan
el şakaktan ayrıldı.
cıglık dondu dudakta
karanlıkta bir nokta
acıdan kıvranmakta
et tırnaktan ayrıldı.
hayatın insanın boğazını sıktığı anlarda yaşanan haldir. zor ve başarılması gereken bunu yenmektir. intihar her ne kadar cesaret işi olsa da cesaretin aslı yaşamaktır.
Sosyolog durkheim'e göre nedenleri bireyden çok toplumda aranması gereken bir olgudur . Freud'a göre yıkıcı hazdan kaynaklanan bireysel bir dürtüdür .
Durkheim toplumsal nedenleri dikkate alarak, intihar olaylarını bir sınıflamaya tabi tutar ve toplumsal nedenlere göre intiharları üçe ayırır:
1)Bencil (Egoistic) intiharlar: Bireyin bağlı olduğu din, politik zümre, aile vb. tarafından korunulmamış olmasından kaynaklanır. Yani, toplumsal bağlar gevşek olduğu, birey kendini yalnız hissettiği zaman belirir. Bireyin bağlı olduğu grup bağları zayıfladıkça ve gruba bağımlılığı azaldıkça, birey, kendi özel ilgileriyle başbaşa kalır; yalnızlık hisseder. Kişi için hayat anlamını yitirir; oysa, o topluma bağlı olarak yaşamak ihtiyacındadır. Avrupa toplumlarının intihar istatistiklerine bakıldığında Katolik toplumlarda intihar oranı düşük, protestan toplumlarda ise yüksektir.
2)Elcil (Altruistic) intiharlar: Birey sadece toplumdan koptuğu, kendini yalnız hissettiği zaman değil, topluma çok bağlı olduğu zaman da intihar eder. Durkheim buna örnek olarak, Hindistan'da eşi ölen kadınların, eşlerinin cenazesinde kendilerini yakmalarını (suttee) gösterir.
3)Anomik (Anomic) intiharlar: Bu tür intiharlar, bir takım toplumsal bunalımlar sonucu, toplumun yapısında meydana gelen değişiklerle bireyin yaşam biçiminin, değerlerinin alt-üst olması sonucu gerçekleşen intiharlardır.
Bu dürtü sarhoşluk , akıl hastalığı , uyuşturucu bağımlılığı ve coğrafi - ırksal sebeplerden dolayı da psiko-organik bir şekilde etkisi artarak hissedilebilir .
anlık bir duygudur. istenmeyen bir şey olduğunda "bu ne lan böyle böyle hayat olmaz olsun" denilip intihar etmek istenir. tekrar hayatın tadı anlaşılınca bu duygunun tamamen insanın kendisinin acizliği ve bencilliğinden olduğu anlaşılır.
bu dürtü yatıştırılır ama asla kaybolmaz;intihar etmeden genç yaşta ölme arzusu vardır.o zaten hiç gitmez.alkole,sigaraya,genç yaşta ne öldürülebilirse ona başvurulur.her baş gösterdiğinde yani içgüdülerle gelir.öldüreyim sora intihar ederim ne de olsa ruhum bundan sora boşlukta kalmayacak mı sorusu hep insanın aklını da çeler.ayrıca intihar edenin ruhu boşlukta asılı kalır sözü doğruysa,gerçekten intihar etmeden öldüren insanın günahlarına noluyor acaba?
ölümün kendisini sonsuz bir huzura kavuşturacağına inanan insanın dişlerini sıkmaktan yorulduğu; cesaretinin hayatta kalma içgüdüsünü bastırdığı anlarda hissettiği kaçma isteğidir... bu kaçış ki insanı hayattan ve beraberinde getirdiği tüm yüklerden kurtaracak olandır...
