gereksiz bir kambur görünüm veren omuzların da çökmüşlüğünü gerektirir. sanki başlayıp bitmeyen bir refleks gibi. ailenden uzaklaştığında mı, ilaçlarını içmediğinde mi, istediklerine erişemediğinde mi, birşeyleri kaybettiğinde mi olur bilinmez. hep asıktır o surat, hep meymenetsiz. dostların ve ailenin beklentilerinin aksinedir hep. düzeltmek istesen, çok mu gereklidir?
çekil karşımdan, gidiyorum ben.
ardında gerginlik, üzüntü, sinir, kırgınlık gibi duygular barındıran yüz ifadesi. çözümü ise rakı sofrası ve birkaç gerçek dost. belki şen şakrak olmazsınız ancak içinizi dökmek emin olun rahatlatır.
