karşılıklı birbirimizin arızalarına katlandığımız, daha önemlisi bu arızaları gördükçe birbirimize bunları dile getirebildiğimiz insan evladı. hani herkes tanısın diycem, o zaman iyice yoğun hale gelecek o zaman ben yanında deşarj olmaya her zaman fırsat bulamayacam ondan korkuyorum. * benim için sanırım en büyük önemi, yanında kendimi en fazla ben olarak hissedebildiğim, beni ben olarak kabul eden, kendisi de yine olduğu gibi karşımda olan insan olmasından ileri gelmekte. ben sadece ben olmak istiyorum ve bu istek devam ettikçe * beni gün gelip kendi iradesiyle terketmeyeceğine güvenebileceğim de tek insan bu herif sanırım...
(#2258936) numaralı entry ile kendi en beğenilen entry'sine sahip olduğu yetmezmiş gibi dünün dikkat çekenlerinde de dördüncü sırada kendine yer bularak istatistiksel anlamda bahtsızlığını kıran hatta kendini aşan yazar. ancak babasına olan bu ilgiden ötürü hafif bir şüpheye düşmüş olması muhtemeldir; zira kendisinin de babasının bu derece ilgiye mazhar olacağını öngörebildiğini düşünmemekteyimdir...
Eskişehir'in bozkırlarında elimde kazma ve kürek ile peşinden koşup durduğum. "Gerekirse tüm bozkırı kazarım ama mutlaka bulurum" dediğim, sonunda bir ucundan yakalayarak rahatlamama ve mesleği bırakmama yol açan, ilk Tunç Çağlarına ait bir savunma duvarıdır.
