Yorulduğumuzu hissediyorum artık nerde nasıl ve neyle zaman geçirceğimizi bile şaşırdık ve en kötüsde yaşlandık. Saçmaladık ama bunu yapmaktan sıkılmadık ve yine yaptık. Bugün yaşananlara bakıyorum dünyaya bakıyorum ve üzülüyorum ciddi ciddi ama kalbim sızlayarak bir dengesizlik bir kibir savasi var. Dunyanin bir yerindeki cocuk toprak yerken dunyanin diger yerindeki cocuk obeziteyle ugrasiyor savas varken baris isteyen gruplar silah aliyor. Peki bu insanin kibiri ne zaman bitecek. Bitmeyecek insan kibirlidir seytan melekti fakat kibiri onu yedi bitirdi ve seytan yapti onu peki bizim olmamiz icin bir neden var mi zaten olmusuz peki ne bekliyoruz. Üfleyin ve bitsin her şey yoruldum.
Not: yazımda bir ironi vardır şeytan cin kavramına takılmayın lütfen.
Biz de bekleriz uflensin de bitsin bu iş bitsin bu hasret. Yusuf olduk dünya gibi bir zinadana atıldık. Gömleğimizde yırtık olmayan yer kalmadı. Ama iffet hala bizde bi o var birde can. Zindan da bile rahat etmez insan çünkü mü'min kısmet için imtihan ölümden önce ki yer nefes tir.
Rabbimiz canımızı iffetimiz gitmeden ve imanımizda bir noksan olmadan alsın. Şüphesiz dünya oyuncaklar ile gerçekten pek aldatıcı dır.
