'en üst düzeydeki ruhani önder' anlamına gelir. papaların resmi evraklarda ve belgelerde kullandıkları ilk sıfatları budur.
roma imparatorluğu döneminden kalma bir sıfattır. o dönemde imparatorlar kendilerine pontifus maximus dedirtiyorlardı. bu, 'en yüce ruhani ve dünyevi buyurucu' anlamına geliyordu. imparatorluk yıkılıp hıristiyanlık egemen din haline gelince papalar kendilerine geçmişteki imparatorlar gibi bu sıfatı taktılar.
