+ aaaa bakkal dayı sen de mi burdan alışveriş yapıyosun?
- haa.
+ yaa yaa yaa. ne iyi ne iyi.
- borcun da biriktiydi deeyom hani.
+ doorudur. gelcem ben sana bi ara.
mahallelinin orda ne işi olduğundan daha çok bakkalın ne halt yediği tartışılmalıdır.belli ki malları marketten ucuza alıp bakkalda mahalleliye geçirmektedir fiyatları.tarafların birbirini görmezden gelmesi en hayırlısıdır.şantajla veresiye alışveriş de düşünülebilir.*
besbelli bakkalı aldatıyor olacağım işte. bir düşündüm de üç kuruş için bakkalı satıyorum resmen, sonra bir daha düşündüm üç kuruştan fazla. değer mi değmez mi derken annemin bağırışları çığlığa dönüyor.
''hadi oğlum bir merkete gidecesin yarım saattir çıkamadın evden''. annem haklı altı üstü markete gidiyorum.
çıktım evden sokak başındaki bakkalımızın önünden bir hışımla geçerken başım dik, bakışlarım yandan ve kibir dolu. bakkalın çırağı bakkalın önünde oturmuş, ben geçerken ''o ooo poke abim iyi günler'' diyor, ben markete gitmek için hazırlanırken kendimi nasıl motive ettiysem neredeyse çocuğa ''hasittir lan kazıkçı'' falan diyeceğim. neyse ki son anda toparladıp eyvallahla geçiştiriyorum. hem kendimi gaza getirmişim, hem bunun farkındayım, hem de farkında olmama rağmen bir salaklık hala
''kazıkçı bakkal işte ka-zık-çıı'' diye içimden geçiriyorum.
bir yandan da kendimi avutuyorum ''ulan hep sen mecbur ediyorsun beni bu işlere bakkal efendi, eğer sen ucuz satsaydın ben de marketlere gitmek zorunda olmazdım''. lakin sanki kötü bir şey olacağı içime doğmuş gibi bir ara vazgeçer oluyorum. hayır yapamayacağım derken içimden bir ses ''olum amma abarttın ne olabilir ki hem unutma kazıkçı bakkal'' diyor, daha bi' emin adımlarla yürüyorum.
süpermarkette annemin listesinden başlayarak kıtlıktan çıkmış gibi ne bulduysam alıyorum. bir daha gelmemeyi ciddi ciddi düşünüyorum çünkü. aa halley'in onlusunu yapmış herifler diyerek rafın köşesinden dönünce başımdan aşağı kaynar sular boşalıyor. bakkal amcam karşımda.
sen yıllardır selam alıp verdiğin, ''amca'' dediğin, bağrına bastığın, gerektiğinde deftere yazdırma imtiyazını kullandığın, hatta ve hatta paran olmadığında ödünç aldığın bakkal amcana adeta ihanet edip süpermarkete gitmişsin. büyük hıyanet, büyük terbiyesizlik, kıymetbilmezlik, adamsendecilik...
öte yandan bakkal amca da süpermarkette. ulan bu adamın burada ne işi var? hadi ben bir bok yedim bakkal amcamı aldattım, bakkal amca ne yapıyor?
ne yapabilir, elbette süpermarketin süper indirimli ürünlerinden payına düşeni alıp bakkalında cüz'i(!) bir kar payı ile satacak. yani aynı ürünü bakkal amcamla aynı fiyata alıyoruz, düşünün ki bir de onu bana satacak.
e şimdi karşılaştık diye adama gidip ''lan senin ne işin var burada, buradan ucuza alıp bize geçirecektin değil mi'' falan diyemezsin. hem bakkal amcan utanır hem de ''deftere yazdırırken iyiydi ama'' der göt olursun. allah muhafaza...
bakkal amcayla gözgözeyken bu düşünceler film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyor. sanki birisi projektörle bakkal amcanın üzerine yansıtmış. öküz gibi bakıyorum. işin ilginci bakkal amcam da beni görüyor ve benden çok da farklı şeyler düşünmediği aşikar. iki aşık gibi karşılıklı bakışırken aramızdan birileri geçiyor. o anda gözlerimizi kaçırıyoruz. o bir rafa ben bir rafa. sonra izimizi kaybettiriyoruz birbirimize.
birkaç gün sonra tüm cesaretimi toplayıp ara verdiğim bakkal ziyaretlerine devam ediyorum. bir daha hiç bu karşılaşmadan bahsetmiyoruz birbirimize. allah'a şükür ilişkimiz de gayet iyi.
bazen düşünmüyor değilim ulan ben bakkal fetişisti miyim?
