uktecinin notu: bunu yazan tosun, okuyana kosun. yok len ukte mukte değil.
lalalaayylom ... hayat bayram olsa, insanlar elele tutuşsa, birlik olsa, uzansak sonsuza...
dünya barışı bu adamın elinde.
alacaksın sunay akın'ı, yanına da vereceksin adile naşit'i, arkadan da fiti fiti erol evgin gelecek "dostlarım beni de bekleyin" diye, çıkacaksın corc dabilyu buş'un karşısına; sunay akın hikaye anlattıkça, adile naşit coşacak, adile naşit coştukça erol evgin gürleyecek, erol evgin öttükçe sunay akın hikayaye gazı verecek. bak bakalım bir daha saldırıyor mu oraya buraya ipnatör? ulan pamuk gibi olur yüzü, gider özür diler bütün dünya halklarından. türk filmi finalinde ıslah olan kötü adam olur.
arkadaş, cumartesi sabahı kalkmışım, kafam bir milyon. bir önceki gün kapanış seansında da borsa düşmüş, ben de elimdeki kağıtları çıkaramamışım. babam da "olm manyak mısın, çıksana kozu" demiş, abim de alttan girince papazı babama s.ktirmişim, moraller baya bozuk yani. yüzümden şerefizlik akıyor, cinayet akıyor sabah sabah. sonra televizyonu açtım, tanrım o da ne? hotshot private night kanalı. dün geceden açık kalmış. hemen değiştirdim tabi. değişitirken hadise'ni yeni klibine öyle bir göz attıktan sonra, sunay akın'ın programına denk geldim.
inanılmazdı. adam öyle bir hikaye anlatıyor, hikayenin içeriği; anya'ya giderken şarampole yuvarlanan kamyonu; sunay akın'ın yüzündeki ifade; konya'ya giderken milyon dolarlık bebek tarafından öpülmüş kamyon şoförünü canlandırıyordu. bu kadar zıt. ama izledikçe içim garip bir şekilde ferahladı, ananemi elinden öptüm, hatalarım için özür diledim; babam klozeti tamir ediyordu, hiç bulaşmadan yarım ağızla "günaydın baba" dedim, uğraşamam valla klozetle, abimi öperek uyandırdım, tokat attı, diğer yüzümü çevirdim. o radde içim insan sevgisiyle doldu.
herkesin güldüğü, hiç bir kötülüğün olmadığı kısa süreli izlenceli iyimserlik çağlayanı.
her daim lütuflar, her daim komplimanlarla bezeli sunay akın'ın sunuculuğunda konuklar da adeta bir sevgi böcüğü. her şey ne güzel, insanlar ne hoş, zarif.
sadece güzel şeyler konuşalım, karma bize sürekli iyi şeyler getirsin hesabı tutuyor mu bilemiyorum ama mutluluk, acısız hep ağlıyor, yalnız kalıyor, yapay duruyor. bana yapay geliyor, karşıtların birliği yok, tek kefeli terazi ne ölçer ne işe yarar ki sorusu var aklımda her daim, bir de elimde uzaktan kumanda. sol üstte kırmızı kapat düğmesi. çok daha yararlı.
nezdimde, her daim hönküren boş bakanlar kadar sürrealist sunay akın'ın izlettirdiği. her daim öfke ile her daim mutluluk lafları ve edaları gerçek değil, anlamsız.
sunay akın değerli bir ozan olabilir, benim hesabım yaptığı izlence ile.
