dipnot: videonun başında da dilini göstermezse rahat edemiyor. totemi bu herhalde. her şeye rağmen bana bu şarkıyı sevdirdi önceleri çok gıcık oluyordum vay anasını.
saat 3-4 civarı üst kat komşumuzun son ses dinleyip bizlere de dinlettiği şarkı. aynı zamanda her yerde çalmasından dolayı artık kusturacak olan şarkı.
Cedric Gervais remixi, hala, ama hala listelerde. Bazen oluyor böyle şeyler:; adı sanı pek duyulmamış bir dj, bir parçaya sihirli bir şekilde dokunuyor, sıradan bir parça, bir dans anthemi halini alıyor. Herkesin işine yarıyor bu durum: DJ'in, şarkıcının, dinleyicilerin.
2013'ün belki de en iyi dans parçası. Bu arada Cedric Gervais'in bu remixiyle Grammy'e aday gösterildiğini de not düşmek gerekir.
cam kenarında oturmuş oje sürüyorum. bir kız çocuğu gördü beni, bahçeye koştu.
"ne renk sürüyosu" dedi. gülümsedim. cevabımı beklemeden arkasını dönüp zıplarken summertime sadness şarkısını neredeyse hatasız söylemeye başladı. "siyah" dedim. şarkısını bitirene kadar bende ojeyi aradan çıkardım.
"evde vişne var, sabah topladım. yiyelim mi" dedim. "bence pembe sür, siyah çok kötü bir renk. kızlar pembe sürer" dedi.
bahçeye çıktım, birden havaya kaldırıp gıdıkladım.
"hadi bii dahaaaa bi dahaaa" derken yüzünü buruşturuyor, öndeki dişi yok.
"şarkı söyle, söz" dedim. summertime sadness'ı beraber söylerken yemin edebilirim, gazeteye sarıp evde yemeyi düşündüm kızı.
babaannem el çırpıyor bize, zeliha 9 yaşındaymış. vişne yemeyi çok seviyor.
karşı çaprazdaki bina da oturuyor. o günden sonra zeliha'yı görmedim ama şarkıyı duydukça aklıma geliyor.
bugün dinledim.
