mor ve ötesi nin yeniden yorumlamasından ötürü bu akşam kendi çapımda bir araştırma yaptım. yeni, eski tüm yorumlayanları dinledim. mor ve ötesi farklı bir yorum getirmiş beğendim ama bir nur yoldaş gerçeği var.
Coverlardan hiç hoşlanmam ama mor ve ötesi bu şarkıya garip sevilesi dinlenesi bir hava katmış, nur yoldaş'ın yorumuna da gölge düşürmemiş.
Grubun vokalisti harun da yaşlandıkça yakışıklı oluyo ya.
Bir cover versiyonu dolaşıyor ortalıkta, grubun adını unuttum, güzelim şarkının içine etmişler, resmen kulaklarım kanadı.
Siz siz olun muhteşem bir klasik olan orijinalinden şaşmayın.
edit: Yukarıdaki yazar arkadaş yazmış grubun adını zaten mor ve ötesi imiş.
ergüder yoldaş'ın elinden çıkmış her şeyin müptelası ve nur yoldaş'ın o çın çın sesine de sevdalı bir kimse olarak mor ve ötesi coverını deli dehşet ön yargı ile ilk kez dinlediğim, art arda dinledikçe olmuş yeaağ tamam dediğim şarkı. aynı zamanda attila ilhan şiiri.
dinleyiniz, okuyunuz, ne isterseniz yapınız ama bu şiire, onun evrenine ucundan kıyısından bulaşınız.
Ne bekliyordunuz amk mor ve ötesi olmasa şarkıdan haberim yoktu tabiki nur yoldaş daha dokunaklı ama adamlar ud ile mi cover yapsaydı. Her şeyi eleştirmek olmamış demek üzerine mi kurulu hayatınız. Birazda iyi tarafından bakın eleştirmek ustalık ister neyin ustasınız anlatında öğrenelim.
mor ve ötesi'nin coverlayarak anasını bellediği şarkıdır.
bir şarkı bu kadar kötü coverlanır. şarkıdaki tek güzel şey kısacık gitar soloları zaten onuda sokaktan geçen adamda çalar.
harun öyle bir söylemiş ki şarkıyı her harfi vurgulayarak ve kısa kelimelerle, bu şarkı daha geniş sesle söylese daha güzel olurdu. zaten bunu diğer şarkılarında çok güzel yapıyor...
nur yoldaşı kıpır kıpır çıkan adeta çınlayan sesi ve tüm sempatikliğiyle görebileceğiniz, pop ile divan edebiyatı motiflerinin iç içe geçebilmesi gibi bir özgünlüğe sahip olan, herhangi bir müzik türüne dahil edilemeyecek şahane parça.
