14 Ocak 1919da kurulan Sulh ve Selamet-i Osmaniye Fırkasının milli mücadeleye karşı olduğu, padişah ve halifeye bağlı kalarak ve ingilizlerin direktiflerine uyarak devletin kurtulabileceğini savundukları hakkında genel bir kanaat vardır. Cemiyetin ilk genel başkanı ismail Hakkı Paşa, Yeni gün gazetesine verdiği mülakatta vatanın bağımsızlığının sağlanması hususunda milli mücadelede yanlılarından farklı düşünmediğini ortaya koymaktadır.
Sulh ve Selameti Osmaniye Fırkası, bir parti mi bir cemiyet mi olduğu konusunda farklı görüşler olmakla birlikte, cemiyetin ilk Genel Başkanı ismail Hakkı Paşa, Yeni Gün gazetesine verdiği mülakatta farklı görüşleri içinde barındıran bir parti olduğunu belirtmektedir. Partinin içersinde liberal ve muhafazakar kimseler de vardır. Sulh ve Selamet Fırkası ile Selamet-i Osmaniye Cemiyetinin birleşmesiyle teşekkül etmiş, Osmanlı Devletinin yıkılmasına yönelik görüşlere şiddetle karşı çıkarak kurtuluşu, Osmanlı şemsiyesi altında görmüştü.
Gazi Üniversitesi Öğretim Üyesi Cengiz Dönmez, Milli Mücadele Döneminde Anadoluda Faaliyet Gösteren Zararlı Cemiyetler adlı makalesinde fırkayı manda ve himaye yanlısı göstermektedir. Oysaki Milli mücadelenin etkili isimlerinden Kazım Karabekir, Refet Bele, ismet inönü gibi kimselerde aynı tarihlerde manda ve himayeyi savunmaktadır. Milli mücadele yanlılarının Manda ve Himayeye kesin karşı çıkışları 1919 Eylülünde gerçekleşen Sivas Kongresi ile olmuştur. Milli Kongre, Şark Vilayetleri Müdafai Hukuk, Redd-i ilhak cemiyetleri bu tarihlerde Manda ve Himayeyi savunarak Osmanlının kurtuluşunu ABDnin desteğinde aramışlardı.
