*1997'de basılan, yazarı erdal öz'e 1998'de sait faik öykü ödülü'nü kazandıran kitap. öz, kitabını şu sözlerle anlatıyor:
"Bu öykülerin ortak bir özelliği var: Bir yeni yetmenin gözüyle anlatılmaya çalışılan yaşanmış hüzünlü zamanlar; anlar, günler, aylar. Ama bu öyküler, bir anılar toplamı değil. Elbette yazdıklarımda kendi çocukluk, yeni yetmelik dönemimden yola çıkışlar oldu; ama anılarımı yazmadığım bilinmelidir."
"denizleri hep sevdim ben,
suları hep sevdim,
seni denizler, sular kadar sevdim,
sular ne güzelse seni öyle sevdim.
Nasıl güzel bir sevgi ifadesidir, hayran olmamak mümkün değil.
bazen insan, içindeki sevginin ne denli büyük olduğunu anlatamaz. çabalar anlatmaya yeterli olmaz yinede.
okyanuslar, uçsuz bucaksızdır ve ben her kıyısı gözükmeyen denize baktığımda, içimdeki sevginin büyüklüğünü hissederim..
