bakır tavada, tereyağı eşliğinde salına salına kızarmış mis gibi evlik sucuğu, fukaralıktan mütevellit yumurta ile kaynaştırmaya çalışan damak düşmanıdır.
sucuk, ekmekle birlikte kardeş kardeş tüketilmelidir. yumurta, bu kardeşliğe nifak sokar
karnı acıkmış olan insan zihniyetidir. bir kaç parça beyaz peynir, biraz maydanoz ve üzerine de az biraz pul biber de serper aynı zihniyet zaman zaman.
yalnızlığın iziydi sucuğun üstüne yumurta kırmak, çünkü tek yapabildiği oydu, o yoktu artık güzel elleriyle yemek hazırlayan. mutfakta tava aramanın, yağı koyduğu yeri bile hatırlayamamanın sebebi onu özlemekten başka düşünecek şeyinin olmamasıydı, yumurta kırmak bile ne kadar zor geliyordu, her şey zevksizdi...
kesinlikle katıldığım bir şeydir lezzet katsayını düşürdüğü. ancak yokluktur işte, az biraz daha protein ekleyip porsiyon büyütmenin en ucuz yolu bu sonuçta.
sucuk yalnızlığı sever; oysa yumurtanın kalabalıkla arası iyidir. kırın ve tavaya uzanan ekmekli elleri saymaya başlayın. sonuç şaşırtıcı öyle değil mi?
