eskiden televizyonda tükenme albümünün tanıtımını görmüştüm ayrıca prestij müzik sanatcısıydı kapanmadan evvel sonra bir daha görmedim heh bir de hosçakal yarın deniz gezmiş filminde oynamıstı.
44. Sanat yılını Mustafa Kemal Kültür Merkezi Atilla ilhan Salonu'nda 22 nisan cuma akşamı kendisine eşlik edecek sanatçılarla birlikte vereceği konserle kutlayacak sanatçı.
yıllar evvel onbinlerce insanın iştirak ettiği gülhane parkı halk konserine davet edilen suavi ye kaç para istediği sorulduğunda verdiği cevapla gönüllerde taht kurmuş bir sanatçıdır.
para alamam, zira ben halkım, halkın çocuğuyum. oraya gelen insanların hepsi benim. ben kendimden nasıl para alabilirim.
arkadaşlar saat kaçta ve hangi gün? bana bu bilgileri verin yeter.
"Yav bunlar Bin Ladin diye bizim Suavi'yi vurmuş olmasınlar, adam nicedir yok ortalıklarda"
gibi paylaşımlardan sonra, suavi nin kayıtlardaki ölüm haberi ülkenin durumunu ortaya koyuyor. çok şakacı milletiz valla. http://birbak.mynet.com/d...uru/9422/1#magazin-baslik
"Yaptığı alışveriş sırasında kredi kartının geçersiz olduğu ifade edilen Suavi, bankaya başvurduğunda ise aldığı cevap karşısında adeta şok oldu. Banka, Suavi yi öldürmüştü.
Suavi, yaşadığı olayı sosyal paylaşım sitesi Twitter dan dün şu sözlerle duyurdu: "Ben ölmüşüm... Banka 27 Nisanda öldüğüm için kartlarımı iptal etmiş. Biri bana bunu izah etmeli.Banka izah edemiyor. Resmi evrak geldi diyor."
Asıl Suavi Saygan olan, Kırıkkale doğumlu müziğin hakkını veren adam. 1996 yılında (bkz: Yalı Çapkını) isimli eserle Asya'nın Sesi adlı yarışmasında birincilik ödülü aldı. Müzik dışında profosyonel anlamda dalgıçlık yaptığı bilinir. Muhalif duruşuyla ve enfes sesiyle kalplerimizi fethetmiştir. (bkz: Hasret Türküsü) mutlaka dinlenilmesi gereken bir parçadır.
"gül'le diken arasında" adını verdiği 44.sanat yılı anısına eski şarkılarını yeniden düzenleyip piyasaya süren, türkiye'nin en büyük sanatçılarından biri.
çıktığı gün aldım albümü, 3-4 gündür sürekli dinliyorum.
onlarca sivil toplum örgütlerine aidatı olan, sorumluluk taşıyan, cumartesi anneleriyle de ilgilenen, kayıp anneleriyle de ilgilenen, insan hakları ihlalleriyle de boğuşan, demokrasi, devrim ve özgürlükle de derdi olan biriyim. toplumun her kesimi ile yan yana geldim ama hiçbiri ile özdeşlemediğim içindir ki hepsi beni aynı oranda yakın bulduğu gibi uzak da buldular. mesele biraz da bu: benden değilsen değerlerimiz aynı da olsa ötekisin denildi. ya kürt kimliği ile yola çıkmalıydın, ya alevi kimliğiyle ya da siyasi kimliğini çok net ortaya koymalıydın. bense daha geniş kapsamlı bakmaya çalıştım, ben bir devrimciydim, sol şemsiyesi altında veriyordum bu mücadeleyi ve en evrensel dediğim noktada, müzik denilen şeyin içindeydim ve en evrensel dediğim insan hakları ile koşturan bir insandım. hep oradan bakmaya devam edeceğim. ben bir sosyalistim; komünizme, lenine, marksizme nereden bakacağımı biliyorum. ama kimi yapılar bununla yetinmez olabildiler. dolayısıyla bu kopukluk, türkiye solunun dramatik adıdır, tanımıdır
sakalını tahta bir çubuğa dolayıp, çocuklara pamuk şekeri diye satmak istediğim kişi. sonra çocukların sakalı yerken ağlamasını seyretmek istiyorum. ya da bilmiyorum belki de o sakalın üzerine şerbet döküp, kadayıf diye de yutturabilirim.
ya da belki de o bize yutturuyodur. sakalı yoktur, her sabah kalkıp kadayıf falan yapıştırıyodur. olamaz mı?
