bir iklimin uyanışıydı sanki hayat.
sensizliğe başlayan sonbahardan ziyade,
sanki senle geçecek bir kış gibiydi.
ağlar gibi mi yapıyordu yapraklar dökülürken üstüme,
yoksa sen miydin sebep olan hüznüme?
bilemedim!!!
ama o karanlık gecelerin ayazında dahi bildiğim tek şey...
seni hep sevdim.
