her hikaye bir varmış bir yokmuşla başlardı
anamdan çıktığımdan beri.
yalnızlıktı adımın anlamı, ve...
adım bana yazgılıydı.
ta ki...
ısrarlı bakışların,
masallardaki tüm güzellerin özeti olan varlığınla
ısıttığın o ana dek tüm sahte sahipsizliklerimi.
ne zaman oldu tüm bunlar, nasıl oldu...
anlatsam sana o anki halini
nazarında düşer miyim sevgili?
lügatımın tek gerçeği olan sevgili,
anlatsam sana kendini...
mest eden derinliğinle hayat kaynağım olduğunu desem
ısrarla arar mısın yine de bu akrostişte o 2 harfli yakışıksız nick ini?
allah belanı veresin emi sevgili. al lan adınla yazılanını:
sabreden derviş
uykusunda 31 çeke çeke körelmiş.
gerisinden uyduran: shep.
okuyan: sayın mod.
pls make me pls pls pls ....yazmam bak daha!
entry nerde? suya mı düştü? su nerde? inek mi içti? inek nerde? dağa mı kaçtı? dağ nerde? diye salakça uyarı veren sistemin karşı çıktığı sadece şuydu;
sustukça susuyor derinlikleri yüreğimin
umarsızca sadece su diyor her an kalbim.
ve sen karşımda sessizce bu 2 satır cümlenin adının akrostiş şiiri olduğunun farkında bile değilken, ben deliler gibi çarpan kalbimin heyecanıyla seni her an daha da fazla sevdiğimi yeniden farkediyorum.
