Dünya üzerinde nefes alan her insanın okuması gereken 10 eserden biridir.
Dostoyevski tarafından rus bir dergi(adı aklımda değil) için yazılan bir kitap aslında daha sonra derlenip tek kitap şeklinde yayınlanıyor. Borges abimiz "baş kahramanları bir orospu ve katil olan bir roman ancak çevremizdeki savaştan daha etkileyici ve yıkıcı" yorumunu yapmış. Betimleme açısından muazzam bir kitap karakterlerin ses tonlarını bile betimlediği yerler var. Kitapta bazı yerlerde durup hayatı sorgular bazı yerlerde gözlerinizi kapatıp 5 dakika boyunca olanları düşünürsünüz. Ağlarsınız, gülersiniz, heyecanlanırsınız, tedirgin olup korkarsınız, bir kitaptan beklenen her şeyi size sunar.
Muazzamdır.
Başyapıttır.
--spoiler--
--spoiler--
Peki ne oldu da en sonunda Rodion suçunu itiraf etti? Romanda söylenen ve daha önce de değindiğim gibi suçta belirli kusurlar söz konusudur. Bu da kahramanımızı rahatsız ediyor. Ve gerçekten de bilemediği bir psikoloji içine giriyor karakter. Açıklayamadığı bir halet-i ruhiye içinde kalıyor. Ama ona rağmen elinde kanıt olmayan polis amiri Porfiriy'nin zorlamaları bile sözde Rodion'un vicdanını dinlemesine yetmiyor. Ta ki suçun tüm detaylarını kendi ağzından öğrenen biri çıkana kadar. O zaman Rodion yakalanma korkusuyla ve belki de daha çok ceza almaktan korktuğu için suçunu itiraf ediyor. Bu ve suç sonrası yaptığı hamleleri onun alacağı cezayı azaltacağını da biliyor. Çünkü kendisi eski bir hukuk öğrencisi ve hukuk hakkında çeşitli makaleler yazmış biri. https://www.tozlu.org/201...icdanna-braklmayacak.html
--spoiler--
--spoiler--
--spoiler--
--spoiler--
--spoiler--
insanlar ikiye ayrılırlar. yalnızca insan soyunun üremesine yarayan basit insanlar, yeni bir şey söyleyebilme yeteneğine sahip üstün insanlar. kanuna boyun eğen, toplumun kurallarını uysallıkla benimseyen ve idare edilmekten zevk alanlar, birinci kategorideki insanlardır, idare edilmek onların vazifesidir. ikinci kategoridekiler, kurallara karşıdır, ya kanun bozucudur, yada kanun koyucu. bu insanlar, durumu daha iyiye doğru değiştirmek için, kafa yorarlar, çare ararlar ve durumu düzeltmek için kan dökmeleri gerekiyorsa tereddüt etmezler.
para için sanat yapılır mı? evet yapılır. hatta "suç ve ceza" bile yazılabilir. suç ve cezayı anlamak için dostayevski'yi anlamak gerekir.
dostayevski soylu bir grupta doğmadı. fakir bir ailenin fakir bir çocuğu olarak ve hatta 15 yaşında annesini kaybetmiş bir çocuk olarak diğer yazarlardan farklı bir konumdaydı. insancıklar ve ardından gelen birkaç öykü kitabından sonra ünlendi, bu ünden sonra ise yine talihsizlikleri sürdü. Çar onu sürgüne yollamıştır ve hapisane hayatında orada gördüklerini iyi bir şekilde anlamlandırmış ve kendini geliştirmiştir.
Avrupa' ya kaçar ve tüm mallarını kumara ve içkiye yatırdığı için de beş parasızdır. Tekrardan Rusya' ya dönmek için parası olmayan dostayevski "suç ve ceza" yı kısaca anlattığı bir mektupla derginin yayın yönetimine göndermiş ve bunun karşılığında avans istemiştir. işte böyle bir haldeyken "suç ve ceza" klasiği doğar ve herkesin içinde büyüyerek bir çınar olur.
Raskolnikov karakterine gelecek olursak bu karakter dostayevski'nin karakterine oldukça benzemektedir. Kendisinin de olduğu zor durumları aynı şekilde raskolnikov da yaşamış, zora düşünce bir insanın katil olmak zorunda kalabileceğini, her zaman toplum tarafından dışlanacak suçluların psikolojisini ve bakış açısını çok iyi yansıtmıştır. sistem eleştirisinin de içinde olduğu bu kitap daha çok suçlunun kendi ahlakıyla cebelleşmesini içerir. ve çok özel, çok dolu bir kitaptır. hala okumayanlar varsa okumalıdır.
kitaptaki suç aleti olan "balta" da dostoyevski ile meşhur olmuştur. Dünya edebiyatının baltası olarak anılır. Bence şu 4 kelime kitabı anlatabilir: Seçimler, kararlar, vicdan ve teslimiyet.
dostoyevski raskolnikov karakteri ile bir çok kişiyi derinden etkilemiştir.ünlü düşünür ve yazar albert camus bir açıklamasında suç ve ceza yı okuduktan sonra ciddi bir şekilde yazarlığı bırakmayı düşündüğünü söylemiştir kısaca bir başyapıt.
Okudum. Vaaaaovvv demedim. ilkesinin ne olduğu aşikardır işleyişten gidişatı kestirmek mümkündü ve sonu beğenmedim. Raskolnikov intihar etmeliydi. Neyse sonya'ya krem gerekli diyerek pislikçe gülerek orospuluğuyla kendi içinde alay eden birvgencin sonya ya olan aşkı falan filan. insancıklar daha güzel kitaptı. iki cilt yazacak ne vardı abi kasmışsın kendini hem o kadar hummalı bir karakterse raskolnikov cezasız kalıp akıl hastanesine yatırsınlar aaaa pardon vermek istediğin mesajlardan birine daha ters düşmüş oluruz afedersin.
''işte bütün mesele bu! cesur ve utanmaz biri oldun mu, senden çekinirler!..
bütün yumruklar; korkak, beceriksiz ve namuslu insanların tepesine iner...''
Suç ve ceza’nın en sevdiğim karekteri marmeladov dur. Evi, işi, eşi ve çocuklarını boşlamış her dakika sarhoş gezen pezevenkçe ve kepazelik içinde bir yaşam süren adam. Sonuda at arabası altında ezilerek vefat ediyor. Muhtemelen kimse dikkat etmemiştir karekterin iç dünyasına ve geldiği noktaya. Kim ister ki beş parasız olup kızını fahişeliğe itmeye. Marmeladov’ da toplumun oluşturduğu yıkık hayatları görüyorum. Aslında hepimizde birazcık marmeladovluk olduğunu düşünüyorum. Daha da komiği marmeladov’dan nefret eden bu kadının,kraliyet ailesine yakışan bir cenaze yemeği vermesi. Hayatında gram kıymet vermeyen ölmesi için her gün nağralar atan eşinin böyle ironik bir yemek düzenlemesi komik.
Tüm zamanların en iyi romanı olarak da kabul edilir. Evet harika bir başyapıt. Ama bence dostoyevski'nin kumarbaz adlı romanı suç ve ceza'dan daha iyiydi.
