sene 1886'yı gösteriyordu; içinde samimi bir tanrı sevgisi bulunan Lev Tolstoy, içindeki tanrı sevgisine rağmen dinen yasaklanmış içkiyi asla bırakamamış her hafta düzenli bir şekilde o'nu tüketmek zorunda kalıyordu. bu nedenle sarhoş olup sızıp kalması beklenebilecek bir şeydi. o sene içerisinde aylarca üzerinde çalıştığı bir eser vardı. suç ve ceza ...
bu kitabı yazma safhasında hem kendine rakip olarak gördüğü hem de içindeki hümanistlikten olsa gerek acıdığı kumarbaz dostoyevski ile irtibat halindeydi. yazıp bitirmeden kimseye açıklamayacağına yemin ettiği eserden heyecandan olsa gerek dostoyevski'ye mektup göndererek bahsetmişti.
tolstoy'un yazmakta olduğu romanın konusunu öğrenir öğrenmez kıskançlıktan çatlayan dostoyevski'nin aklına şeytani bir fikir gelmişti. tolstoy'un kendi el yazısı ile yazdığı romanı çalıp kendi adına bastıracaktı. ve bu yolla kumar borçlarından kurtulacaktı.
dostoyevski, tolstoy'un içki hastası olduğunu bildiği için o'nu sarhoş edip, suç ve ceza sahifelerini o sızdıktan sonra elde edecekti. ve bir gün ayarlayıp evinde kendisi ile iki tek attıktan sonra o'nu sarhoş edip, evinden tüm suç ve ceza sahifelerini alıp kaçtı. yayıncısına gidip hemen kendine adına bastırdı. kumar borçlarının bir kısmından da kurtulmuştu.
tolstoy, sabah olduğunda sayfaları bulamayınca durumu anlamıştı. bunu kanıtlayamayacağını bildiği için hep sustu, dostoyevski ne kadar şanslıdır ki sahifeleri çaldığı zaman eser tamamlanmıştı ...
zaten dostoyevski kumarbaz bir şerefsizdir. ben öğrendiğimde inanın hiç şaşırmadım. ondan beklenecek bi hareket.
kaynak isteyenler için: 19.yy'daki çarlık rusyasının arşivlerini incelerseniz bu konuya dair bulgular bulabilirsiniz.
dostoyevski yapmaz öyle şey... ihtiyacı yok... adam edebiyatın mozart'ı gibi... kalemi eline aldığı gibi şaheser yazmaya başlıyor. yeraltından notlar'ı okusanız nasıl bi kafayla yazdığını anlarsınız. sikimsonik bi başlığa da biraz gereksiz ciddi entri girdik galiba ama neyse amk...
