küçükken abimin kendisini ken, benimse chun-li sanmama sebep olan müthiş oyun. az dayak yemedim ben abimden bu oyun yüzünden yeminlen. annem zor girerdi araya da beni kurtarırdı. hey gidi günler hey..
adam gibi oyundur. mame emulatörü sayesinde bayağı bir geniş street fighter arşivi yaptığım efsane. ilk street fighter dan * street fighter 3 third strike oyununa kadar arşivim vardır.
bu oyunun her karakterinin kendi arenasına ait bir müziği olurdu. işte onların hepsinin youtube'da coverlanmış halleri var. dinleyin derim. özellikle guile.
çocukken arkadaşlarımla kıyasıya bir rekabetle oynadığım ve karşısında zaman kavramını unuttuğum oyun. sayesinde 70 ekran televizyonu bozmuşluğum, o da yetmezmiş gibi fazla ısınan atari adaptörünü patlatıp sigortaları attırmışlığım vardır.
sagat'ın koca ağzıyla sırıtışı, chun-li'nin esmer ve kalın bacakları, vega'nın kırılan pençesini bilmeyen bir 90'lar çocuğu tanımadım. bu karakterlerin çizim halleri o kadar benimsenmiştir ki çizgi dizileri ve filmleri düşünüldüğü gibi tutmamıştır. mesela ryu'yu oynayan çekik gözlü fıdıl japonu veya ken'i oynayan çiroz çirkin sarışını kimse benimseyememiştir. en favori karakter seri hareketleriyle bilindiği gibi ken'dir. guile yavaş, vega hızlı ama etkili hareketleri olmayan, chun-li'de güçsüz, etkisiz olarak değerlendirilirdi.
evlerde sıcak odalarda değil genelde atari salonlarında 0.10 kuruş jetonlarla başlayıp 0.25 kuruş olduğunda bıraktığım benim ve bir çok 80 doğumlu çocuğun çok defa oynadığı oyun.
arkadaşımla evde deftere street fighter karakterlerini çizdiğimizi hatırlıyorum. varoş olmanın en güzel yanı hayal kurabilmektir. biz o hayallerin çocuklarıyız.
guile ile bir türlü sonu göremediğim oyun başkası bitirirken izledimde kendim sona eremedim. ken,ryu (zaten aynı), chun-li ile bile bitirdim ama guile ile vegadan öteye geçemedim arkadaş.
