karakterin kendi kendine konuşarak olayları kendi açısından nasıl değerlendirdiğini anlatmaya yarayan, interior monologue olarak da anılan anlatım tekniği olup virginia woolf ve james joyce ile bağdaştırılmıştır. ülkemiz yazarlarından da oğuz atay'ın kullandığı bir tekniktir. *
john petrucci vicivcicvicivic saniyede 50 nota tarzı soloları olmasa, sanki daha bi güzel olacak parça.
fonda mükemmel bir altyapı var. fakat o da nesi? mr. petrucci kendince müzikal mastürbasyon yapıyor. at adam gibi ritme uygun solonu da, jordan rudess'in yarattığı harikaları duymak için senin gitar cızırtını işitsel duyularımızdan elemek için kasmayalım.
bu kadar eleştirdiğime bakmayın a dostlar!* adamın* 4.30'larda girdiği bir yer var. o tonu yakalamak için şimdi uğraşmaya başlasam ancak 50 sene falan sonra...*
ayrıca 5. dakikadan sonraki sade, hatta sıkıcı geçiş bölümü bu progressive şahesere hiç yakışmıyor kanımca.
anlayacağınız odur ki, bir şarkıyı bu kadar çok eleştirebiliyorsam, o şarkıyı çok dinlemiş, çok sevmiş ve gönül vermişimdir.
Bilinc akisi teknigidir.okumasi ve anlamasi guctur.karakterlerin dusuncelerini oldugu gibi aktarir biraz da devrik yapi kullanilir.
wirginia woolf'un cogu kitabinda bunu gorebilirsiniz.
Ayrica anayurt oteli de bu teknikle yazilmistir.
