hikayeyi yaşamak yerine paylaşmayı tercih ediyoruz bir daha tekrarı olur mu olmaz mı bilmeden. Birileri tercih ediyor coğunluk seviyor diye moda olan populer kultur uğraşlarına kısa sürede öyle alışıyoruz ki an'ımızdan kopup an'larda yaşıyoruz. Kendimize ayrılan sürenin sonu ne zaman gelir bilmeden her an ı yaşamak yerine paylaşmayı seçtikçe de yaşamadan geçip gidiyor storylerimiz bu dünyadan.
beyinsel fonksiyonlarımı yitirdiğim sıralarda watsapp uzerinden evet hem de watsapp uzerinden (x2 vizyonsuzluk amk) sadece aşık olduğum amlı görebilecek şekilde boş beleş cemal süreya şiirleri paylaşırdım. çok pişmanım.
Kimi insanlar bulunduğu sıkıntıların içindeyken story atayım da biraz keyfim yerine gelsin der. Evet bu gayet hoş bir kendini rahatlatma yöntemi. Fakat bu story atma işini abartanlar. Yahu utanmasalar tuvalette bile story atacaklar. Bu kadar abartmanın bir anlamı yok. Fakat güzel bir eylemdir. ilk story'imi facebook'da atmıştım.
Ne anlamlar yüklemişsiniz yahu.
Paylaşıp geçiyor insanlar işte.
Yok kıskanın, yok sahte mutluluk.
Ben fotoğraf çekmeyi de seviyorum, paylaşmayı da. Aynı yazmayı sevdiğim gibi.
