en asil duyguların insanıdır hiç şüphesiz. işini yapma hazırlığı içinde çünkü. birazdan çalacak o gong, onun mesai saatinin başlangıcını temsil ediyor. hani bizim işyerinde ceketimizi astığımız an gibi, ya da oturduğumuz masaya çantamızı bıraktığımız an gibi tıpkı. o gong çalacak ve bahsi geçen atlet işini yapmaya başlayacak. ikincigong ta ise bitti mesaisi. tek farkımız bizim verimliliğimizi saatler ölçerken onunkini dakikalar/ saniyeler ölçer. ama gaye aynı değil mi? ekmek parası.
yavaş yavaş yarış psikolojisine girer önce bu kişi. ısınır. bizim kalemimizi çıkardığımız gibi, bilgisayarımızı açtığımız gibidir işte bu. arada rakiplerini incelemeyi de ihmal etmez hani. şöyle bir tartar onları hafiften. tıpkı bizim iş arkadaşlarımıza baktığımız gibi, onlara "günaydın!" deyip hal hatır sorduğumuz gibidir bu davranışı da. ve çaldı işte gong! başladı koşmaya. amansız bir yarış var. aklında ikinci gongu duyduğunda ende olmaktan başka hiçbir şey yok. olamaz çünkü. tek başarı kriteri o onun için. hani patronların bize dayattığı gibi tıpkı; "işe özel sorunlarınızı taşımayın lütfen!, konsantrasyonunuz tam olsun." o da aynı lan bizle. hiçbir farkı yok valla. gayemiz aynı, işe hazırlanış aşamalarımız aynı, beklentilerimiz aynı.. fiziken olmasa bile aynı hepsi işte.. biz de amansız bir yarışın içerisindeyiz, tıpkı onun gibi. sadece koşanların kimler olduğunu görmekte zorlanıyoruz hepsi bu.
hee son olarak bu atletin gay olup ısınma hareketleri esnasında tayt giyen diğer yarışmacıların g.tünü kesmesi ihtimali de vardı ama entry beklediğimden ağır oldu. yazmıyorum o yüzden o kısmı. hadi iyisiniz yine.
