Maalesef benim anneanem rahmetli olduğu için duyamadığım ve çok özlediğim laflardır.
Benim Annanem, sert bir mizaca sahip fakat, pamuk gibi bir kalbi olan, az birazcık ağzı bozuk tipik bir karadeniz kadınıydı. kendisini kaçıran dedemden dolayı erkeklere hiç güvenmez, bizi sık sık yöresine kendine has küfürleriyle karışık, biraz öfkeyle biraz muzipçe erkeklere karşı uyarırdı. Dedem de arkadan bize kıs kıs gülerek: "seninde gönlün vardı canım, Hadi şimdi çocuklara doğruyu söyle" diyerek yangına körükle gidercesine, anneanemin bu öfkesini hepten alevlendirirdi. Sonrası ise şimdi burada yazamayacağım, fakat başka da hiçbir yerde duyamayıp çokça özlediğim küfrün bini bir para...
