saint-quentin adlı abd nin en azılı haydut ve katillerinin mahkum edildiği mapushanede kliplendirilmiş parça.
bence o albümün tek işe yarayan kafi miktarda fevri şarkısıdır.
ama kllibi çok ütopik, elemanlar oraya normal mahkum olarak düşseydi en fazla 3 günü bakir olarak geçirebilirlerdi.
en bakılabilir olanlarını seçtiklerine emin olmakla beraber bence o görüntülerdeki mahkumlar sadece eşgalden 5 er sene yemişlerdir.
some kind of monster'ı izleyenler bilirler. bu albümü çıkmadan önce müzik eleştirmenlerine, menejerlere vs dinletirler. herkes "yapmışsınız gene babalar. ceymz abi taşşağını yiim mükemmel olmuş." diye goygoy yaparken sadece lars'ın babası eleştirir. demek ki neymiş? metallica'nın yanındaki padişahım çok yaşa cılardan kurtulması lazımmış önce.
albüm ilk çıktığında merakımdan dolayı 1 hafta dinledim albümü. o hafta içinde arada sırada kulaklığımı alıp ne dinliyosun bakıyım diyen arkadaşım yine aynı şeyi yaptı. 2 saniye sonrası verdiği tepki "peynir tenekesi mi çalıyor bu davulcu?" oldu. nasıl bok olduğunu varın siz anlayın artık.
nedense hep metallica'nın en kötü albümü olarak değerlenidirilir, ki metallica baz alınırsa evet en kötü albümleridir. ama bu adamların en kötü albümü olan st. anger, zartallica diye başka grubun çıkış albümü olsa o grup patlardı kesinlikle. şöyle güzel böyle iyi diye göklere çıkarılırdı, buna eminim. ama metallica yapınca herkes kötü olmuş dedi bu albüme.
lafın kısası, adamlar sıçarken bile değme gruplara taş çıkarıyorlar.
ılımlı ergenlerin de "metallica abi 'yeaaaaa' dinlenir bu" tavrını sergilemesine sebebiyet veren albüm. metallica'yı kimse eleştirmesin, isminden ötürü dinlesin.
metallica bozdu yeaaaaa furyasına yeni ergenler kazandırmış albüm. Oğlum metallica işte, onlar da insan her albümünde sana welcome home mu yazacak?
Ayrıca albüm yapıldığı tarzda da canavar bir albümdür (ki ben o tarzı pek sevmem başka mesele). Larsın davulları kafa sikiyor yeaaa öyle davul mu olur diyen ergenler, Down çok sert yeaaa deyip koskoca Phil anselmo'yu metallica konserinde yuhlayanların biraz daha farklı versiyonu olsa gerek.
hard rock adı altında gerçekten çok güzel bir albüm olmakla birlikte haddinden fazla beğenilmiştir. metallicaya yeni fanlar kazandırmıştır. gel gelelim eski fanların düşüncelerine solo olmayışı her ne dakar çok büyük sorun olsada, bu tarz metallica ya yakışmasada, gene de herkez için bir şarkı vardır bu albümde. kimisi st anger'i, kimisi dirty window'u, kimisi frantic'i, kimisi the unnamed feeling'i çok seviyor ben ise sweet amber adlı parçaya hastayım thrash tadında hard rock diye buna denir. ayrıca bir albumde bu kadar favori parça olması hele beğenmeyenler için! gerçekten çelişki söz konusu, birde beğensek???...
benim gibi metallica ile kafaya bozmuş bir hayranı bile kendinden nefret ettiren berbat albüm.
metallica şarkılarına baharat tadı katan sololar yok, lars'ın baterileri zaten kulak sikiyor*, james'in sesi bir acayip, çoğu zaman detone oluyor.
ama death magnetic albümü ile st. anger'ın bıraktığı enkazı temizlediler en azından. bu albümün ne kadar berbat olduğu zaten metallica'nın konserlerinde st. anger'dan hiçbir parçaya yer vermemesinden belli.
stüdyo aşamasının arka plan görütüntülerinde james in " bu sefer bi değişiklik yapalım, solo koymayalım " derken, kirk ün " iyi ama sebep" serzenişi eşliğindeki sitem dolu bakışı insanın içini acıtan albümdür. death magneticte kirk abimiz bunun acısını fitil fitil çıkarmıştır o ayrı.
albümün genelinde lars ulrich in davul tonu tahammül edilemez noktalara ulaşsa da * james hetfield in öfkeli vokali ve yırtıcı riffleri canhıraş çalınan gitarlarla çiğ bir sound yakalanmıştır.bu adamlardan alıp götüren slowlar hızlanan birden yavaşlayan şarkılar ve baladlar isteyen bünyeleri memnun etmemiştir ancak kendi içinde farklı bir sound ve yeni bir sayfadır.
daha önceki metallica albümlerine nazaran tabi ki daha başarısız bir albüm olsa da "bok" tabirini hiç hak etmeyen albüm. özellikle jason'ın yaşadığı sornular da dikkate alınırsa bence güzel bir albüm. yıllar yılı eleştirilir bu albüm, çünkü insanlar çok büyük isimlerin ufacık bir ivme kaybında eleştirmeyi marifet sayarlar. metallica denince insanların aklında ne canlanır bilmem ama ben robot olmadıklarına eminim, performans kavramı onlar için de geçerlidir, ki bence güzel bir albüm.
abi bu bizim türkiye'de var bu olay ya. insanlar çok çok başarılı isimleri nedense en minik başarısızlıklarında anında siliyorlar. şey geldi aklıma bu son şampiyonlar ligi barcelona-manchester finalinde messi gol attı ve ronaldo atamadı diye o gece tüm sözlüklerde "ronaldo zaten topçu değildi", "ronaldo balondu" gibi anında oluşan eleştiriler olmuştu. sabri'li, ibrahim üzülmez'li, maldonado'lu ve cimşir'li oyunculardan kurulu takımlarını unuttular da ronaldo'yu beğenmediler insanlar. işte bu albümde öyle. herşeyi çok basit düşünerek eleştirmemeliyiz. kim bilir bu albümü başka bir grup yapsaydı ne tür övgüler yağardı.
kötü falan olmayan albümdür. gayet kol gibi metallicadır james'dir efendim. yok sen tam bir öküz gibin sadece vokali sadece gitarı veya sadece bateriyi dinliyorsan zaten metallica dinleme lan. git children of bodom falan aç sadece gitarını vesaire dinle. var böyle insanlar sadece belirli enstrümanları dinlerler ya da şöyle başından sonundan falan dinleyip yorum yaparlar;
bu albüme berbat diyenin metallica yı hiç anlamamış olduğunu düşündüğüm albümdür. yahu adamlar dağılmanın eşiğinden dönmüş, neredeyse birbirlerinden kopmuşlar ve bir de üstüne nefreti, öfkeyi rahat rahat dışa vurdukları bir albüm yapmışlar, içindekileri dışarıya çok güzel boşaltmışlar ve değişik bir sound yaratmışlardır. metallica tarihindeki dönüm noktalarından birisidir bu albüm. metallica yı da dönüme götürmek o kadar kolay değildir. o yüzden bu albümün dışlanmaması lazımdır.
Batmakda olan egolarının tavan yaptığı bi grubun albümünün güzel sözlü şarkısıdır. Yapılan yorumlar çok da önemli değildir. Lars ulrich bu albüm için '' özür dileriz bi daha olmucak '' gibi bi açıklama yapmıştır. Ne olursa olsun kayıtları ne kadar ham, davulları ne kadar teneke olursa olsun dinledikçe isyanın kaba sesini duyarsınız bu şarkıda ve albümde.
