metallica'nın alice in chains'ten hayli etkilenerek yayımladığı albüm. thrah metal olarak yorumlandığında rezalet lakin grunge türde en iyi albümler listesine girer.
Sebebini bilmediğim bir şekilde davul tonları bazen çok hoşuma gidiyor, kafamda o tonlar çalıyor ve sonra şarkıyı dinliyorum. Aslında kötü ama yerine göre dinleyesim geliyor.
aslında albümün rifleri fena değilde o davul tonu nedir neyin kafasıdır anlayamadım. sanki baterinin içinde beton varda öyle çalıyor lars. 7 yıldır metal dinliyorum günde 1-2 saat. ilk defa başımı ağrıtan bir albüm oldu. o davul tonu olmasa normal metallicanın davul tonu olsa o kadar eleştirilmez. bide bunun belgeseli var albümün yapılış sürecinin oradada üyeler bir garip sanki sikindirik bir amerikan reality show izliyoruz gibi bi ara ergen gibi kapı vurmalar falan var lars bi ara fena ergenleşiyor.
poserların beğenmeyeceği albüm. sorsak 2 albüm sayamaz burda gelip kulaktan duyma sözlerle yhaaa albüm kötü diyor. luluya bakmasını isterim bi tip amelelerin. kötü albüm ne görsünler. veya garage inc.
şimdi bu albüm kötü değil.thresh metal açısından bakınca eh,dinlenir falan denir en azından.fakat şöyle ki,biz metallica'dan eh,dinlenir en azından tarzı albümler ve şarkılar beklemiyoruz ki.o yüzden berbat bir albüm demek de doğrudur metallica açısından düşününce.frantic ve some kind of monster güzel diyebileceğimiz şarkılar.st.anger da vasatın az üstü.diğerleri albüme berbat demeye uygun şarkılar maalesef.ama efsane 2015'de bomba gibi gelecektir,inanıyoruz.
Aslında lars bu albümde coşturmuştur hatta ve hatta performansının daha iyi olduğu tek albüm justice'dir. Fakat davul soundları o kadar boktandır ki dinleyenler "yeter artık lars çalma amına koyim." der. Fakat genel olarak bakılınca some kind of monster, frantic, shoot me again gibi hoş parçaları vardır bu albümün.
The unnamed feeling gibi kaliteli bir parçayı barındıran albümdür. En kötü albüm diye nitelendirilmesi Metallica'nın albümü olmasındandır. Yani bi kill em all, master of puppets veya and justice for all ile kıyaslandığı için.
Hakkında okunan çok olumsuz eleştirilerin etkisiyle satın alınmayan, ama anladığım kadarıyla metallica'nın karizmasını bayağı çizen bir albüm.
Aynı ismi taşıyan şarkısının videosunu hayal meyal hatırlamamın yanında "len bu ne, metal için sırf kafa siken gürültü derlerdi kızardım galiba bazen haklı çıkıyorlar" dediğimi anımsıyorum. Belki bu aralar tekrar ziyaret etmek gerekir kim bilir.
Aslında güzel şarkı lan. Yıllarca hakkını yedim "Ehehe St. Anger çok boktan." diye ama baya gideri varmış şarkının. ayrıca üçüncü nakarat sanki daha bir etkileyici gibi.
Thrash'den hatta heavy'den bir milyon kilometre uzaklaşılmış 2003 yapımı Metallica albümüdür. Baterinin sesinin pata pata gibi ses çıkartması can sıkar. Heavy ve Thrash sevenleri ayrıca hüzne boğar. Ancak yaşanan durumlar göz önünde bulundurulduğunda buna şükür dedirtir. Bu açık death magnetic ile oldukça kapatılmıştır.
metallica'nın en başarılı albümlerinden biridir.
başarılıdan kasıt tematik amacı tutturmaksa en başarılı albümdür diskografilerindeki. savrukluğu, boşvermişliği, öfkeyi bu kadar anlatan bir ses yakalamak çoğu grup için imkansızken bunu kim başarabilir diye sormak da, metallica gibi bir grup varken haksızlık olur. diğer metallica albümleriyle müzikal kalite açısından karşılaştırıldığında en dipte olsa da, derdini en iyi anlatan albüm budur bu adamların diskografilerindeki. çok ilkel bir sesi var albümün, temalar id'den fırlamış gibi, şarkı sözleri sarkastik. albümün çiğliği ve ilkelli çok hoşuma gidiyor. iyidir iyi. bu aralar en fazla dinlediğim albüm kendisi.
edite ek: madem bu kadar merak ediliyor, en sevdiğim metallica albümlerini de bir sıralayayım:
1- load
2- master of puppets
3- metallica
4- st. anger
5- ride the lightning
6- kill 'em all
7- ... and justice for all
8- reload
9- garage inc.
10- s&m
11- death magnetic & beyond magnetic
12- lulu
