davul soundu olarak aşmış bir albüm. çoğu dinleyici beğenmez, "teneke mi lan bu?" der ama klasik davul soundundan çok uzak olması ve her albüme farklı bir ton katmak açısından önemlidir. kısacası:
sarkılar gereksiz yere uzatılmıs, baymıs. ama ofkesi yerinde bir album. gitar riffleri de iyi. cok fazla dinleyinde illaki biseler bulup seviyorsunuz. ama bence metallica bu olmamalı. koklerimize donuyoruz diye sundukları album koklerinden tamamen kopuk olmus malesef. ben de ne kadar masumca yeni bir ride the lightning veya ...and justice for all geliyor sanmıstım. olmadı. saglık olsun. eski konserlerini tekrar tekrar izliyoruz zaten, yetiyor simdilik.
albümün genelini her dinleyişinizde yeni bir sound keşfettiğiniz fakat bunun yanında diğer metallica albümlerinin tadını, büyük hayran kitlesine sevdirmemiş metallica albümü. ancak albüm ilk çıktığı zaman avrupa ve amerika listelerinde bir numaraya yerleşmesine rağmen istenilen satış rakamı işte bu eski tadın yakalanamamasından dolayı aşağılarda kalmıştır. yine de albüm içinde frantic, some kind of monster, st. anger gibi belli başlı şarkılar büyük performans harcanılarak ortaya konulduklarını hissettirmişlerdir. bunların yanına bir de all within my hands' i de ekleyebiliriz. benefit school konserinde (dernek yararına düzenlenen akustik konser) bu all within my hands in sunumu gayet iyi olmuştur kanımca.en azından albümdekinden çok daha iyi bir hava katılmıştır. (st. anger albümü daha çok lars ve james' in içlerinde ve birbirleriyle yaşadıkları duyguların sonucudur. her zamanki gibi kirk köşede durmuş ve olan biteni seyretmiştir.)
albümün yanında aynı zamanda bir metallica şarkısıdır. gitar tonları çok kötü olmayan şarkı olmasının yanında metallica'dan beklenmedik bir şarkı. zaten tüm bu albüm pek beklendik değildi. bence korn gibi grupların türemesinden dolayı ''biz de yapabiliyoruz'' şarkısı ve albümüdür.
aynı zaman da james' in "s.ktir git mtv, asla klip çekmiyeceğiz!" cümlesinin yalan olduğunu kanıtlayan şarkı. Klibi vardır. Pek çok kez de yayınlanmıştır.
metallica'nın sebepsiz yere eleştirilen albumudur. neymiş solo yokmuş, neymiş davullar teneke gibiymiş. hala Ride the Lightning diyip duranlar var. master diye ağlaşanlar var. bakınız, o bitti.. adamlar her albümde yeni şeyler yapıyoruz diyor bazıları hala nerde o eski istanbul havalarında..
dinlememek elinde, bok atmak ta .. ama dinliyor ve bok atıyorsan bi siktir git karpuz kes..
ayrıca konserden sonra iyice duygusallaştım sanırım ama.. load veya re-load'ı başkaları yapsaydı, yere göğe sığdıramıyordunuz şimdi. st anger albumu de bu şekilde karalanmakta.. lars müthiş çalıyor; teneke, varil her neyse.. müthiş çalıyor.en iyi davul olan albüm de bu hatta. *
Batmakda olan egolarının tavan yaptığı bi grubun albümünün güzel sözlü şarkısıdır. Yapılan yorumlar çok da önemli değildir. Lars ulrich bu albüm için '' özür dileriz bi daha olmucak '' gibi bi açıklama yapmıştır. Ne olursa olsun kayıtları ne kadar ham, davulları ne kadar teneke olursa olsun dinledikçe isyanın kaba sesini duyarsınız bu şarkıda ve albümde.
bu albüme berbat diyenin metallica yı hiç anlamamış olduğunu düşündüğüm albümdür. yahu adamlar dağılmanın eşiğinden dönmüş, neredeyse birbirlerinden kopmuşlar ve bir de üstüne nefreti, öfkeyi rahat rahat dışa vurdukları bir albüm yapmışlar, içindekileri dışarıya çok güzel boşaltmışlar ve değişik bir sound yaratmışlardır. metallica tarihindeki dönüm noktalarından birisidir bu albüm. metallica yı da dönüme götürmek o kadar kolay değildir. o yüzden bu albümün dışlanmaması lazımdır.
kötü falan olmayan albümdür. gayet kol gibi metallicadır james'dir efendim. yok sen tam bir öküz gibin sadece vokali sadece gitarı veya sadece bateriyi dinliyorsan zaten metallica dinleme lan. git children of bodom falan aç sadece gitarını vesaire dinle. var böyle insanlar sadece belirli enstrümanları dinlerler ya da şöyle başından sonundan falan dinleyip yorum yaparlar;
daha önceki metallica albümlerine nazaran tabi ki daha başarısız bir albüm olsa da "bok" tabirini hiç hak etmeyen albüm. özellikle jason'ın yaşadığı sornular da dikkate alınırsa bence güzel bir albüm. yıllar yılı eleştirilir bu albüm, çünkü insanlar çok büyük isimlerin ufacık bir ivme kaybında eleştirmeyi marifet sayarlar. metallica denince insanların aklında ne canlanır bilmem ama ben robot olmadıklarına eminim, performans kavramı onlar için de geçerlidir, ki bence güzel bir albüm.
abi bu bizim türkiye'de var bu olay ya. insanlar çok çok başarılı isimleri nedense en minik başarısızlıklarında anında siliyorlar. şey geldi aklıma bu son şampiyonlar ligi barcelona-manchester finalinde messi gol attı ve ronaldo atamadı diye o gece tüm sözlüklerde "ronaldo zaten topçu değildi", "ronaldo balondu" gibi anında oluşan eleştiriler olmuştu. sabri'li, ibrahim üzülmez'li, maldonado'lu ve cimşir'li oyunculardan kurulu takımlarını unuttular da ronaldo'yu beğenmediler insanlar. işte bu albümde öyle. herşeyi çok basit düşünerek eleştirmemeliyiz. kim bilir bu albümü başka bir grup yapsaydı ne tür övgüler yağardı.
albümün genelinde lars ulrich in davul tonu tahammül edilemez noktalara ulaşsa da * james hetfield in öfkeli vokali ve yırtıcı riffleri canhıraş çalınan gitarlarla çiğ bir sound yakalanmıştır.bu adamlardan alıp götüren slowlar hızlanan birden yavaşlayan şarkılar ve baladlar isteyen bünyeleri memnun etmemiştir ancak kendi içinde farklı bir sound ve yeni bir sayfadır.
stüdyo aşamasının arka plan görütüntülerinde james in " bu sefer bi değişiklik yapalım, solo koymayalım " derken, kirk ün " iyi ama sebep" serzenişi eşliğindeki sitem dolu bakışı insanın içini acıtan albümdür. death magneticte kirk abimiz bunun acısını fitil fitil çıkarmıştır o ayrı.
benim gibi metallica ile kafaya bozmuş bir hayranı bile kendinden nefret ettiren berbat albüm.
metallica şarkılarına baharat tadı katan sololar yok, lars'ın baterileri zaten kulak sikiyor*, james'in sesi bir acayip, çoğu zaman detone oluyor.
ama death magnetic albümü ile st. anger'ın bıraktığı enkazı temizlediler en azından. bu albümün ne kadar berbat olduğu zaten metallica'nın konserlerinde st. anger'dan hiçbir parçaya yer vermemesinden belli.
hard rock adı altında gerçekten çok güzel bir albüm olmakla birlikte haddinden fazla beğenilmiştir. metallicaya yeni fanlar kazandırmıştır. gel gelelim eski fanların düşüncelerine solo olmayışı her ne dakar çok büyük sorun olsada, bu tarz metallica ya yakışmasada, gene de herkez için bir şarkı vardır bu albümde. kimisi st anger'i, kimisi dirty window'u, kimisi frantic'i, kimisi the unnamed feeling'i çok seviyor ben ise sweet amber adlı parçaya hastayım thrash tadında hard rock diye buna denir. ayrıca bir albumde bu kadar favori parça olması hele beğenmeyenler için! gerçekten çelişki söz konusu, birde beğensek???...
