Filmekimi kapsaminda dun izledigim altin palmiye sahipli isvec yapimi film. Genel olarak filmle ilgili sunu diyebilirim ki cok guzel konulara deginmesine ragmen anlatis tarzi cogu yerde uzun geldi bana. Bir de isvec , almanya yapimi filmlerde hissettigim sogukluk yine kendini hissettirdi. Biraz farkli dusunuyoruz sanirim bu konuda. Ayni duyguyu Toni Erdmann izlerken de hissetmistim .
--spoiler--
Karenin bir sanat eseri olarak muzeye kondugunda amacladigi sey tum insanlari ayrilikci dusuncelerden, bireysellikten uzaklastirarak herkesin bir sureligine de olsa esit olabilecegi bi ortam sunmak. Film ise bunun nasil ve neden mumkun olmayacagina dair deliller sunmak icin yapilmis. Fakir insanlarin da ahlaki degerlerinin olabilecegi, sanatla ilgilenen elitist insanlarin aslinda kendi bencilliklerinden ve onyargilarindan kurtulmalari gerektigi, sinifsal farkliliklarin ust duzey icsellestirilmesi nedeniyle sinifsiz toplum yapisinin ancak bizim elimizde olabilecegi gibi konulari isleyen film tum bu durumlarin nelere sebebiyet verebilecegine parmak basmis.
--spoiler--
