"Form istiyorsan s*ke s*ke gideceksin." diye kendi kendine telkinlerde bulunduktan sonra antrenman bitince yağsız lor peyniriyle pirinç lapasını yutarken "Kas iyi, yağ ise kötüdür." cümlesini ilk söyleyen kişiyi saygıyla(!) anmak muhtemeldir.
insanın bünyesini 1 hafta boyunca esir alan, sporun sayısız nimetini ve yararını sürekli kendine tekrarlatan, bir yandan da ''kim gidecek şimdi o kadar yolu'', ''aman yarın giderim'', ''kolumu kaldıracak halim yok kim koşsun şimdi'' gibi sözleri içinden geçirirken sonunda arkadaşlardan gelen daha cazip bir teklifle mutlu sona ulaşan eylem.
Edit: Vay be herkes benim gibiymiş nasılsa, demek ki anormal değilim dedim veee gitmedim. (yine)
