o sporun zevki, takım ruhu, salgılattığı serotonin sağlıklı bir vücuda sahip olma vs hiçbirini tam olarak yaşayamayan insandır.
genelde insanlar kendilerini bir şeye ait hissetmek ister bu bir topluluk olur, bir aile olur, çalıştığı iş yeri olur, sevdiği insan olur vb. ama kimi insanlar (ekseriyetle hayatı monotona binmiş ve en büyük başarısı ilkokulda aldığı şiir okuma madalyası olan tipler) fanatik bir şekilde bir takıma tutunma ihtiyacı hisseder.
bu kişi illa futbol taraftarı orta yaşlarda göbekli amca değildir, olimpiyatlarda yüzme branşını izleyip türkiye kazansın diye içten içe destek veren bir teyze de olabilir; ergenlik çağında tüm coşkusunu ve enerjisini taraftarlığa veren bir genç de olabilir.
kişi böylece hem stres atar hem psikolojik olarak bağlanma ihtiyacını giderir hem de kendisine ait olmayan başarıları sahiplenerek mutlu olur.
diğer psikolojik defans mekanizmaları gibi takım tutmak da kişinin ruh sağlığı açısından olumlu bir tepki olabileceği gibi kişide bir bağımlılık halini aldığı ve günlük hayattaki realiteden kişiyi kopardığı an zararlı olmaya başlar.
