çocukluğumun en büyük kahramanı, kendime en yakın bulduğum çizgikahraman, rüyalarımda onun gibi ağ savura savura apartmandan apartmana uçuverirdim, uyandığımdada kanepeden kanepeye, kapı aarsından sandalye üstlerine uçardım. *
öyle baba parası yiyipte sonradan süper kahraman olmamıştır*.bizden biridir lan adam öğrencidir.para kazanmak için kendi fotoğraflarını çeker.hem öyle kıçındna başından ışın yaymaz bildiğin en normal süper kahramandır.hatta kız arkadaşıyla konuşurken utanır.akraba sevgisi desen en üst boyuttadır*.hiç ketumluğunu göremezsin hep gülümsetir insanı.örümceğim adamım yıllarımı çaldın lan benim en normal süper kahramanım.
çocukluğumun en önemli süper kahramanıdır. çizgi filmi, çizgi romanı, filmleri benim için çok önemlidir. zeki, espirili, sevimli, kıvrak, aynı zamanda fakir ve aşk konularında eziktir. hulk gibi bilim adamı, demir adam gibi şirket sahibi, batman gibi zengin, captain amerika gibi çok güçlü ve şöhretli değil, ev kirasını ödemek için çırpınan sıradan bir öğrencidir. bu yüzden daha samimi ve bizdendir. çocukluğumda resim yapmak için elime kalemi ilk aldığımda, örümcek adamı çizmiştim. kostümü, fırlattığı ağlar, duvara tırmanması, yüksek binalardan atlaması rüyalarıma girer, ben de örümcek adam olucam diye örümcek kovalardım. biri beni ısırsın diye, az dolaşmadım peşinden. şimdi aklıma gelince gülüyorum, örümcek ısırınca süper güçlerim olucak diye nasıl da inanmışım.
